Janusz Korwin-Mikke (ur. 27 października 1942 r. w Warszawie) - polski publicysta i polityk, poseł na Sejm I kadencji, były prezes Unii Polityki Realnej, prezes Wolności i Praworządności.
Absolwent liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Studiował matematykę, a także prawo, socjologię, psychologię i filozofię. Dwukrotnie aresztowany w trakcie studiów. W 1970 r. uzyskał eksternistycznie tytuł zawodowy magistra filozofii, pozostałych kierunków studiów nie dokończył.
W latach 1962-1982 należał do Stronnictwa Demokratycznego.
W sierpniu 1980 r. uczestniczył w strajku stoczniowców szczecińskich. W marcu 1982 r. został internowany na trzy miesiące. W 1984 r. założył wraz ze Stefanem Kisielewskim Partię Liberałów "Prawica". W 1987 r. został prezesem Ruchu Polityki Realnej (w 1989 r. przekształconego w Unię Polityki Realnej).
W 1990 r. próbował wystartować w wyborach prezydenckich. Nie zdołał jednak zebrać wymaganej liczy podpisów poparcia. W 1995 i 2000 r. kandydował na urząd prezydenta z ramienia Unii Polityki Realnej, a w 2005 r. jako kandydat Platformy Janusza Korwina-Mikkego. W 2010 r. startuje jako kandydat partii Wolność i Praworządność.
W działalności publicystycznej odwołuje się do myśli Claude'a Frédérica Bastiata, Alexisa de Tocqueville i Herberta Spencera, a także do myśli politycznej Voltaire'a. Jest autorem artykułów i felietonów o tematyce społeczno-ekonomicznej. Teksty te są publikowane w tygodnikach "Najwyższy CZAS!" i "Angora", gazecie "Dziennik Polski", na blogach oraz okazyjnie w innych tytułach prasowych. Prowadził także rozmowy na antenie TV Biznes.
żonaty, czterech synów i dwie córki.
