Litewskie służby potwierdziły, że w dronie, który w ubiegłym tygodniu wleciał z Białorusi i rozbił się na poligonie wojskowym, znajdował się ładunek wybuchowy. Specjaliści z litewskich sił zbrojnych zneutralizowali niebezpieczne urządzenie na miejscu. To już drugi taki incydent w ostatnich tygodniach, co budzi niepokój o bezpieczeństwo litewskiej przestrzeni powietrznej. Władze litewskie wezwały sojuszników z NATO do podjęcia odpowiednich działań w związku z zagrożoną przestrzenią powietrzną.
Jak poinformował szef sztabu litewskich sił powietrznych, pułkownik Dainius Paškevičius, w dronie znaleziono dwa kilogramy materiału wybuchowego.
Dla porównania dron typu Shahed, który ma podobną konstrukcję i model, może przenosić do 50 kg materiałów wybuchowych - powiedział wojskowy, cytowany przez serwis Lrytas. Nie odpowiedział jednak na pytania, dlaczego ładunki wybuchowe na dronie, który leciał nad Litwę, nie eksplodowały i czy istniało prawdopodobieństwo, że tak się stanie.
Dron rozbił się na poligonie wojskowym Gaižiūnai w rejonie Jonava w poniedziałek, ale został odnaleziony dopiero cztery dni później, w piątek. To już drugi taki przypadek w ostatnich tygodniach - 10 lipca inny dron, zidentyfikowany jako model Gerbera, również wleciał na Litwę z Białorusi.
Prokurator Grunskienė poinformowała, że wstępne ustalenia wskazują, iż najnowszy dron mógł być również modelem Gerbera, choć śledztwo wciąż trwa.
Drony Gerbera to nowy typ rosyjskich bezzałogowych statków powietrznych, które pojawiły się na froncie wojny w Ukrainie i w regionie Europy Wschodniej. Są to tanie, wielozadaniowe drony, produkowane głównie z pianki i lekkiego plastiku, co czyni je trudniejszymi do wykrycia przez radary i bardzo tanimi w produkcji.
Gerbera występuje w kilku wersjach: jako dron-kamikadze z ładunkiem wybuchowym, dron do rozpoznania sygnałów (SIGINT) oraz jako dron-przynęta, mający zmylić obronę przeciwlotniczą. Konstrukcja i wygląd Gerbery są zbliżone do irańskich dronów Shahed, ale Gerbera jest nieco mniejsza i lżejsza. Drony te mogą być wykorzystywane zarówno do ataków, jak i do rozpoznania czy zakłócania systemów obronnych przeciwnika. Ich niska cena i prostota wykonania sprawiają, że Rosja może używać ich masowo.


