Brązowy medal mistrzostw świata w Londynie kobiecej sztafety 4x400 m to największa niespodzianka w polskiej ekipie. Trener Aleksander Matusiński podjął olbrzymie ryzyko, ale później ocierał oczy z łez szczęścia. "Teraz pijemy szampana" - powiedziała Małgorzata Hołub.
Szkoleniowiec kobiecej sztafety postanowił zaryzykować. I to jak! Na trzeciej zmianie postawił na debiutantkę Aleksandrę Gaworską, na czwartej na wracającą po kontuzji Justynę Święty. I to był strzał w dziesiątkę. Polki po raz pierwszy w historii stanęły na podium mistrzostw świata w tej konkurencji.
W trakcie rozmowy trener powiedział mi, że muszę uwierzyć w medal. Na początku nie mogłam sobie tego wyobrazić. Medal? Będzie naprawdę ciężko - przyznała Hołub, która ruszyła z bloków startowych.
Po tym jak się rano dowiedziała, jakim składem pobiegną w finale, wysłała wiadomość do swojego szkoleniowca z Koszalina Zbigniewa Maksymiuka.
Odpisał mi: "mocne ryzyko", a ja mu na to: "kto nie ryzykuje, szampana nie pije, a my się dzisiaj tego szampana napijemy". My nie miałyśmy nic do stracenia. To, że Justyna da radę, wiedziałam. Przecież wiem, że ona dla sztafety zrobi wszystko. Niespodzianką był też występ Oli. Oglądałyśmy jej biegi, ale ona przecież nigdy jeszcze z nami nie była w składzie - dodała Hołub.
Jak podkreśliła najważniejsze jest, że nie jest to medal jedynie czterech dziewczyn, które wystąpiły w finale. Walka o miejsce na podium była możliwa, dzięki temu, że w eliminacjach wystąpiły Martyna Dąbrowska (UKS 19 Bojary Białystok) i Patrycja Wyciszkiewicz (OŚ AZS Poznań).
Dzięki nim Justyna i Ola były świeże na finał - zaznaczyła Hołub.
Ona pałeczkę przekazywała Idze Baumgart. To tegoroczna liderka zespołu, indywidualnie uzyskała najlepszy czas. W eliminacjach pobiegła na czwartej zmianie, teraz na drugiej, która - jak przyznała - znacznie bardziej jej leży.
Nie wierzę w to, co zrobiłyśmy! Jeszcze parę miesięcy temu wydawał się ten medal czymś całkowicie nierealnym. Ale jak ruszyłam, a chwilę później byłam na ostatniej prostej, to wtedy pomyślałam, że to realne. Gdy oddałam pałeczkę Oli, wiedziałam, że to utrzymamy. Pomyślałam: "Święty da radę na końcu, bo ona ma hart ducha, jest zawzięta i nawet gdyby jej nogę urwało, to i tak by pobiegła" - śmiała się Baumgart (BKS Bydgoszcz).
O składzie sztafety dziewczyny dowiedziały się rano i... były zaskoczone. Najbardziej Aleksandra Gaworska (AZS AWF Kraków), która była przekonana, że do Londynu przyjechała się uczyć i łapać doświadczenie, a nie... biegać.
Trochę na początku nie dowierzałam, bo to jednak wielki kredyt zaufania ze strony trenera. Emocje były zupełnie inne niż w młodzieżowych mistrzostwach Europy. Poziom jest o wiele wyższy. To było dla mnie bardzo duże wyzwanie, ale trener we mnie uwierzył, dziewczyny we mnie uwierzyły i nie mogłam zawieźć. Po prostu jesteśmy zgraną drużyną, a z nią można góry przenosić - zaznaczyła.
Dla niej to nagroda za niezwykle udany rok. W Bydgoszczy w lipcu wraz ze sztafetą wywalczyła też złoto młodzieżowych mistrzostw Europy. Specjalizuje się jednak w biegu na 400 m ppł i właśnie na tej konkurencji będzie się dalej skupiać.
Zawsze będę jednak walczyć także o to, by biegać w sztafecie. To pozostanie dla mnie bardzo ważne. W biegu płotkarskim mam jednak jeszcze spore rezerwy, mam słabą technikę i nad tym trzeba popracować - oceniła.
Największą niewiadomą pozostawała jednak Święty. Od połowy czerwca nie rywalizowała z powodu poważnej kontuzji stawu skokowego. Tydzień wcześniej wystąpiła w Londynie w biegu indywidualnym i osiągnęła przeciętny rezultat 53,62. Wtedy mówiła, że nie chce osłabiać sztafety i w niej nie wystąpi.
Na pewno nie żałuję. Były to dla mnie ciężkie dwa miesiące. Niejednokrotnie się zastanawiałam, czy warto, czy podołam. Noga podczas biegu nie boli, ale jest nadal trochę opuchnięta i mniej stabilna. Wiem, że przede mną jeszcze dużo pracy - przyznała.
Ona sama, gdy dowiedziała się, że ma pobiec w sztafecie na ostatniej zmianie... popłakała się. Miała też spotkanie z psychologiem Janem Blecharzem.
Byłam sparaliżowana tą wiadomością. Wiedziałam, że uzyskałam bardzo słaby wynik w biegu indywidualnym. Nie wiedziałam do końca, czy aby na pewno podołam. Trener cały czas powtarzał, że dam sobie radę, że już nie raz biegałam wolniej indywidualnie, a w sztafecie potrafiłam walczyć do samego końca i chyba potwierdziłam to, że było warto i że to była słuszna decyzja - powiedziała zawodniczka AZS AWF Katowice.
Gdy doznała kontuzji w czerwcu przeraziła się także, że... nie zatańczy na własnym weselu. Ma je zaplanowane w połowie września, tydzień wcześniej ślub weźmie Hołub, a w grudniu Baumgart.
Będziemy już od sezonu halowego występować pod innymi nazwiskami, ale mam nadzieję, że to przyniesie nam tylko szczęście - powiedziała.
Na razie żadna z nich nie planuje przerwy macierzyńskiej, w tym składzie chcą dotrwać do igrzysk w Tokio.
W sumie Polacy nad Tamizą wywalczyli osiem medali.
(mpw)
