Na cmentarzu Stare Powązki pochowano dziennikarkę, pisarkę i działaczkę opozycji niepodległościowej Marynę Miklaszewską. Miała 75 lat.
Podczas uroczystości pogrzebowych wicepremier, minister kultury Piotr Gliński podkreślił, że Maryna Miklaszewska była "osobą wszechstronnie utalentowaną, czarującą i życzliwą ludziom, której cechą wyróżniającą było oddanie, z jakim służyła Polsce i polskiej kulturze". Przypomniał, że jako dziennikarka była związana przede wszystkim z Polskim Radiem, ale ważnym elementem radiowej biografii był początek lat 80., kiedy była redaktorką Radia Solidarność Regionu Mazowsze.
Maryna Miklaszewska powiedziała kiedyś o sobie, że jest "bohaterką drugiego planu". Nie powinniśmy myśleć o niej, jako o osobie w tle - raczej jako o kimś, kto z wielką energią, wytrwałością, ofiarnością buduje scenę dla działań aktorów planu pierwszego - mówił Piotr Gliński.
Zmarłą żegnał też prezes PiS, wicepremier Jarosław Kaczyński. Podczas uroczystości na cmentarzu powiedział, że "życie każdego z nas jest ciągiem wyborów, wyborów często niełatwych". Pokolenie, do którego należała pani Maryna, również musiało dokonywać tych wyborów - mówił.
Według Kaczyńskiego takimi wyborami były m.in.: zaangażowanie się w opozycję w latach 70. czy odmowa poddania się weryfikacji, jednak w jego ocenie trudniejszych wyborów Miklaszewska musiała dokonywać w "nowych, lepszych czasach", kiedy wiązało się to z ryzykiem izolacji czy znalezienia się w mniejszości. I dokonywała ich, jak podkreślił wicepremier, służąc prawdzie.
Maryna Miklaszewska urodziła się 4 stycznia 1947. Ukończyła filologię słowiańską i polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1975-1976 była członkiem zespołu redakcyjnego "Płomyczka", a w latach 1977-1982 - redakcji literackiej III Programu Polskiego Radia.
W stanie wojennym usunięta z pracy w Polskim Radiu, współpracowała z drugim obiegiem wydawniczym oraz podziemnym radiem Solidarność. Przeprowadziła m.in. wywiad z Tadeuszem Konwickim w maju 1981, który po emisji radiowej został przedrukowany w podziemnym wydaniu "Małej apokalipsy". Także poza cenzurą - w drugoobiegowym wydawnictwie Rytm - w 1986 roku ukazała się jej książka "Mikołajek w szkole PRL" podpisana pseudonimem Miłosz Kowalski. Książka nawiązywała do francuskiej serii opowieści o Mikołajku, autorstwa René Goscinny’ego i Jeana-Jacques’a Sempé. Ilustrował ją 10-letni syn autorki Mikołaj Chylak, ukryty pod pseudonimem Masław.
Tłumaczyła wiersze i teksty piosenek Karela Kryla oraz literaturę czeską, głównie związaną ze środowiskiem opozycyjnym (m.in. Vaclava Havla). Jej najgłośniejszym dziełem pozostaje jednak libretto (a także współautorstwo tekstów piosenek), musicalu "Metro". Teksty te pisała razem ze swoją siostrą Agatą.
W roku 2005 "Dialog" opublikował jej sztukę "Strajk" - pierwszy musical o Stoczni Gdańskiej w 1980 roku. W 2007 roku wydała opartą na faktach powieść "Wojtek z armii Andersa" opowiadającą o epizodzie z dziejów II wojny światowej, o niedźwiedziu brunatnym, który przeszedł cały szlak bojowy z 2 Korpusem Polskim generała Władysława Andersa - od wyjścia z ZSRR do demobilizacji po wojnie w Wielkiej Brytanii.
W 2007 roku prezydent Lech Kaczyński odznaczył ją wraz z innymi działaczami ruchu Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
