Freski z połowy XVIII w. odkryto w kościele pw. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Siedlcach (woj. mazowieckie). O niespodziance, która zdarzyła się w trakcie demontażu obrazu przeznaczonego do konserwacji, poinformował wojewódzki konserwator zabytków.

Zobacz również:

Znani żegnają Roberta Redforda. "Nie mogę przestać płakać"

"Podczas demontażu obrazu "Wskrzeszenie Piotrowina" Szymona Czechowicza przeznaczonego do konserwacji, na ścianie w nawie bocznej siedleckiego kościoła, pod deskami stanowiącymi zaplecek obrazu, odkryto fresk przedstawiający prawdopodobnie św. Jana Nepomucena, datowany na połowę XVIII wieku" - napisał w mediach społecznościowych mazowiecki konserwator zabytków Marcin Dawidowicz.

Dawidowicz zadeklarował pomoc przy dokumentacji i konserwacji fresków.

Dzieło przypisywane jest Antoniemu Herliczce, który został zaangażowany do prac wykończeniowych przy świątyni przez Izabelę z Morsztynów Czartoryską. Jego głównym zadaniem było namalowanie iluzorycznych ołtarzy w prezbiterium i nawach bocznych. Wiadomo, że w 1751 roku, artysta dzieło ukończył, ponieważ otrzymał za nie zapłatę. Antoni Herliczka zrobił następnie karierę jako nadworny malarz hetmana Jana Klemensa Branickiego.

Historia siedleckiej parafii

Na stronie parafii napisano, że dzieje parafii św. Stanisława B.M. w Siedlcach rozpoczynają się w roku 1530, "kiedy Stanisław Siedlecki pan na 10,5 łanach ziemi, człowiek zamożny, ale i hojny dla Kościoła, postanowił utworzyć odrębną od Pruszyna parafię dla swoich dóbr". W tym roku wystosował do bpa krakowskiego Piotra Tomickiego prośbę o erygowania parafii w Siedlcach. Określił jednocześnie beneficjum plebana i parafii przeznaczając połowę swoich dóbr (ponad 100 ha).

Starania Siedleckiego napotkały na opór pruszyńskiego proboszcza jak też właścicieli Pruszyna. Pomimo sprzeciwu na początku 1532 r. w Siedlcach na skrzyżowaniu traktów Siedleckiego i Litewskiego stanął drewniany kościółek pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Wtedy to Siedlecki ponowił dokument fundacyjny, uposażając w naczynia liturgiczne kościół, a przyszłą parafię w grunt pod budowę plebanii i domu dla służby.

Na taki stan rzeczy biskup krakowski Tomiki posłał komisję w celu sprawdzenia zasadności utworzenia parafii w Siedlcach. 22 listopada 1532 r. erygowano nową parafię w Siedlcach. Na nową parafię oprócz Siedlec składały się wsie: Golice, Grubianów, Topór, Ujrzanów, Żabokliki. Przy parafii funkcjonował szpital (jako przytułek dla starców) i szkoła parafialna.

Dzięki staraniom Stanisława Siedleckiego 15 stycznia 1547 r. od króla Zygmunta Starego Siedlce otrzymały przywilej lokowania miasta "na surowym korzeniu", tj. w miejscu dotąd niezagospodarowanym i niezamieszkałym. Po przejęciu Siedlec przez Czartoryskich w 1740 roku rozpoczęto budowę nowej świątyni.

  • 14 października 1753 r. bp inflancko-piltyneński Antoni Kazimierz Ostrowski konsekrował świątynię.
  • W 1793 r. zmieniono fasadę świątyni: dobudowano balkon wsparty na czterech kolumnach, zdjęto z fasady barokowe rzeźby, wnętrze otrzymało nowy główny ołtarz, ambonę i chrzcielnicę z monogramami księżnej Ogińskiej.
  • W 1768 r. rozpoczęto budowę plebanii, w której swoje apartamenty miała księżna Ogińska. W latach 1773-76 zbudowano, nieistniejącą dzisiaj dzwonnicę jako bramę wjazdową.
  • Kaplicę dworską Ogińskich pw. Świętego Krzyża i mauzoleum wzniesiono wg projektu Zygmunta Kogla w 1791 r. W jej podziemiach złożono ciało księżnej Aleksandry Ogińskiej.

W czasie swojej długiej i burzliwej historii kościół św. Stanisława B.M. gościł wiele wybitnych postaci m.in. Jana Chryzostoma Paska w 1660 r.; króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1783; w 1784 r. odbył się tutaj ślub księcia Ludwika Wirtemberskiego z Marią Czartoryską córką gen. Adama Kazimierza Czartoryskiego; modlił się tu też Aleksander Głowacki (Bolesław Prus) i bł. ks. Ignacy Kłopotowski.