Wielkanoc to najważniejsze święto w Kościele katolickim, obchodzone na pamiątkę Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Data Wielkanocy jest ruchoma i została ustalona na soborze w Nicei w 325 r. jako pierwsza niedziela po pierwszej pełni księżyca wiosennej, co sprawia, że może być obchodzona między 22 marca a 25 kwietnia.

Zgodnie z wiarą chrześcijan śmierć to rozłączenie duszy od ciała, natomiast zmartwychwstanie to ich ponowne połączenie. Jezus, przez swoje zmartwychwstanie, otworzył ludziom drogę do życia wiecznego. To wydarzenie, opisane w Nowym Testamencie, jest świętowane każdego roku w Wielkanoc, analogicznie do żydowskiego Pesach, upamiętniającego wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej.

Zmartwychwstanie Chrystusa

Katechizm Kościoła Katolickiego zaznacza, że choć nikt nie był naocznym świadkiem Zmartwychwstania, jego prawdziwość potwierdzają puste groby i spotkania apostołów z Chrystusem Zmartwychwstałym.

Ewangeliści relacjonują, że Zmartwychwstanie nastąpiło o świcie, pierwszego dnia tygodnia. To właśnie Maria Magdalena jako pierwsza zobaczyła zmartwychwstałego Jezusa, co stało się początkiem nowej ery w historii wiary chrześcijańskiej.

Wielkanoc między 22 marca a 25 kwietnia

Data Wielkanocy jest ruchoma i została ustalona na soborze w Nicei w 325 r. jako pierwsza niedziela po pierwszej pełni księżyca wiosennej, co sprawia, że może być obchodzona między 22 marca a 25 kwietnia. Wielkanoc nie tylko determinuje kalendarz liturgiczny, ale także jest okazją do przypomnienia wiernym o znaczeniu Zmartwychwstania w każdą niedzielę roku.

Tradycje wielkanocne

Tradycje wielkanocne ewoluowały na przestrzeni wieków. Od procesji rezurekcyjnych po święcenie ziół - każdy zwyczaj miał na celu uczczenie Zmartwychwstania Chrystusa. Obecnie, w zależności od miejsca, procesje rezurekcyjne mogą odbywać się o różnych porach, ale ich głównym celem jest zawsze przypomnienie o triumfie życia nad śmiercią.

Symbol Chrystusa Zmartwychwstałego

Symbolem Chrystusa Zmartwychwstałego jest paschał, czyli duża woskowa świeca zapalana w Wielką Sobotę podczas Wigilii Paschalnej. Zgodnie z przepisami liturgicznymi przez cały okres wielkanocny, trwający do niedzieli Zesłania Ducha Świętego (to jest 50 dni), stoi on w środku prezbiterium obok ambony i zapalany jest w czasie mszy.

Przez cały okres wielkanocny świeca ta zajmuje centralne miejsce w kościele, przypominając o świetle, które przynosi Zmartwychwstanie.

Przez pozostałą część roku paschał stoi w świątyniach przy chrzcielnicy.