Na cmentarzu Rakowickim w Krakowie pochowano generała brygadiera Feliksa Delę, pierwszego komendanta głównego Państwowej Straży Pożarnej i twórcę krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (KSRG).
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się od mszy św, którą odprawiono w Bazylice św. Floriana. Po jej zakończeniu pochód z trumną ulicami Krakowa przeszedł na Aleję Zasłużonych cmentarza Rakowickiego, gdzie spoczął zmarły 14 lipca generał. Miał 73 lata.
Zastępca Komendanta Głównego PSP nadbryg. Marek Jasiński w swoim wystąpieniu na cmentarzu podkreślił, że Feliks Dela robił wszystko, aby stworzyć ze straży pożarnej nowoczesną formację.
Dzięki doświadczeniu i ogromnej wiedzy stworzył formację, która jest wstanie zapewnić bezpieczeństwo państwu - powiedział Jasiński.
Prezes Zarządu Głównego Związku OSP RP Waldemar Pawlak zwrócił uwagę, że niebo oraz Polska zapłakały, gdyż odszedł taki człowiek. W piątek, wczesnym popołudniem nad Krakowem przeszła burza.
Żegnamy wybitnego Polaka. Dziękujemy rodzinie za wsparcie i wyrozumiałość, bo dzięki wam mógł dużą część swojego życia mógł poświęcić na rzecz bezpieczeństwa wszystkich Polaków - powiedział Pawlak.
Były premier dodał, że zmarły miał niezwykłą cechę, iż był szczery wobec przełożonych, a miał zaufanie wobec podwładnych.
Na uroczystość oprócz rodziny i przyjaciół, przybył także tłum strażaków i druhów.
Według danych z notki biograficznej Deli, zamieszczonej na stronie Komendy Głównej PSP, urodził on się 4 października 1943 r. we wsi Kalina Mała w powiecie miechowskim. Po ukończeniu Technikum Górniczego w Dąbrowie Górniczej rozpoczął pożarniczą karierę zawodową.
W latach 1964-1967 studiował w Szkole Oficerów Pożarnictwa w Warszawie. Jako jej absolwent objął stanowisko wykładowcy w Szkole Podoficerów Pożarnictwa w Krakowie.
W styczniu 1971 r. został zastępcą komendanta miejskiego straży pożarnych w Bytomiu, a następnie komendanta rejonowego straży pożarnych. W 1976 r. powołano go na stanowisko komendanta rejonowego straży pożarnych. W 1978 r. ukończył studia inżynierskie w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej. Dodatkowo studiował organizację i zarządzanie na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
W tamtym czasie brał udział w wielu seminariach i konferencjach organizowanych w Polsce i za granicą. W 1984 r. komendant główny straży pożarnych mianował go na stanowisko komendanta Szkoły Chorążych Pożarnictwa w Krakowie.
W 1991 r. minister spraw wewnętrznych powierzył mu misję tworzenia prawnych i organizacyjnych podstaw nowoczesnej zawodowej formacji ratowniczej. Po jej wypełnieniu został pierwszym komendantem głównym Państwowej Straży Pożarnej, stając na czele sił ratowniczych biorących udział w wielkich i skomplikowanych akcjach ratowniczo-gaśniczych takich jak: pożar lasów w Kuźni Raciborskiej (1992 r.), wybuch gazu w budynku mieszkalnym w Gdańsku (1994 r.), działania ratownicze podczas powodzi "tysiąclecia" w Polsce (1997 r.).
W listopadzie 1992 r. awansował na stopień nadbrygadiera. Pięć lat później uzyskał stopień generała brygadiera. Był kawalerem Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta (1992 r.). W 1994 r. odznaczony Złotym Znakiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP.
Był - jak podano - głównym architektem gruntownych przemian w systemie ochrony przeciwpożarowej, twórcą nowoczesnych służb ratowniczych Państwowej Straży Pożarnej oraz autorem krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego do zwalczania różnego rodzaju zagrożeń dla ludzkiego życia i mienia oraz środowiska naturalnego. Jako szef Obrony Cywilnej Kraju w latach 1997-1998, zapoczątkował wdrażanie nowoczesnego systemu bezpieczeństwa cywilnego państwa.
Przeszedł w stan spoczynku w 1998 r. W 2000 r. przygotował koncepcję współczesnego systemu szkolenia ochotniczych straży pożarnych i nowoczesnej społecznej formacji ratowniczej.
W 2001 r. minister spraw wewnętrznych i administracji zaproponował mu stanowisko dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego MSWiA. Po przyjęciu tej propozycji reprezentował rząd przed komisjami sejmowymi, przyczyniając się do wprowadzenia w życie ustawy o stanie klęski żywiołowej, która stworzyła prawne podwaliny nowoczesnego systemu zarządzania kryzysowego w Polsce - napisano. Był inicjatorem i autorem wielu wykonawczych aktów prawnych do ustaw w zakresie prawa kryzysowego i ratownictwa.
W lipcu 2002 r. został dyrektorem Centralnego Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach i szefem zespołu koncepcyjnego do opracowania ustaw o krajowym systemie ratowniczym, obronie cywilnej i służbach ratowniczych, pełniąc jednocześnie funkcję doradcy sekretarza stanu w MSWiA do spraw bezpieczeństwa powszechnego państwa.
(łł)
