Niektóre ptaki mają śpiewanie... w genach. Potwierdzają to badania genomu Amadyny zebrowatej, opublikowane właśnie na łamach czasopisma "Nature" przez międzynarodowy zespół naukowców. Okazuje się jednak, że mimo swych wrodzonych zdolności, pisklęta tego gatunku uczą się śpiewać podobnie, jak my uczymy się mówić, przez naśladowanie rodziców. I właśnie dlatego badania ptasiego DNA mogą pomóc także nam, ludziom.
Amadyna zebrowata zwana popularnie zeberką to pochodzący z Australii ptak śpiewający chętnie hodowany w domach. Badania jego genomu pokazały właśnie, że znacznie większa część jego DNA, niż dotąd myśleliśmy, bierze udział właśnie w kształtowaniu umiejetności śpiewu. Co więcej, śpiew modyfikuje działanie nawet 800 genów. Są nadzieje, że rozpoznanie szczegółów działania poszczególnych genów aktywnych i u człowieka pozwoli lepiej rozpoznać procesy uczenia się mowy, czy kłopoty takie jak choćby jąkanie się. Być może okaże się pomocny także w uczeniu się języków obcych. Naukowcy liczą teraz, że wiele do myślenia da im kolejny planowany obiekt badań. Zamierzają zająć się genomem papugi...
Zeberka to dopiero drugi ptak, którego genom rozkodowano. Pierwszym była kura. Drogi obu ptaków rozeszły się mniej więcej 100 milionów lat temu, mimo to, ich kod genetyczny (około 3 razy mniejszy od ludzkiego) ma wiele cech wspólnych.
