Na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie pochowany został prof. Leszek Mądzik. Wybitny twórca teatralny zmarł w miniony wtorek. Miał 80 lat.
"Żegnamy dziś wybitnego reżysera, scenografa, twórcę, ale przede wszystkim człowieka, który poprzez swoją sztukę potrafił dotykać najgłębszych zakamarków ludzkiej duszy. Odejście Leszka Mądzika to niepowetowana strata dla polskiej kultury, świata teatru, wszystkich, którzy mieli przywilej obcować z jego niezwykłą twórczością" - napisała w liście odczytanym podczas uroczystości pogrzebowych minister kultury i dziedzictwa narodowego Hanna Wróblewska.
Jak dodała, Leszek Mądzik bez słów potrafił opowiadać o najistotniejszych ludzkich doświadczeniach, a jego spektakle były "pejzażami emocji, dotykały tematów sacrum, przemijania i ludzkiego losu".
Twórcę teatralnego pożegnali w Krakowie również przedstawiciele władz Lublina, z którym przez wiele lat był związany. Zastępca prezydenta Mariusz Banach w imieniu mieszkańców zapewnił, że pamięć o tym artyście będzie "pewna i stała".
"Istnieje obawa, że Leszek Mądzik był artystą wielkim, ale niezrozumiałym, ponieważ forma, jaką się posługiwał, była bardzo trudna. Myśmy go rozumieli doskonale. (...) Dziś w imieniu mieszkańców Lublina żegnamy człowieka niezwykle wolnego, ale również niezwykle odważnego, dobrego, zawsze uśmiechniętego - tak go zapamiętamy w Lublinie" - podkreślił Banach.
Aktor Sceny Plastycznej KUL Jarosław Figura zaznaczył, że Mądzik był dla aktorów "ojcem", a kiedy zespół dowiedział się o jego śmierci, wiele osób nie mogło się odnaleźć.
To świadczy o jednym: że to nie był zwykły teatr. To był teatr, który był wielką rodziną - zwrócił uwagę Figura.
Leszek Mądzik (ur. w 1945 r.) był jednym z najoryginalniejszych polskich twórców teatralnych. W 1966 r. rozpoczął studia z historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Początkowo był scenografem w Teatrze Akademickim, ale już w 1969 r. rozpoczął pracę nad własnym, autorskim teatrem - Sceną Plastyczną KUL. Pierwszy spektakl pt. "Ecce Homo" został wystawiony wiosną 1970 r.
Spektakle Sceny Plastycznej KUL - określanej jako teatr obrazu, teatr światła i mroku - były pozbawione słów, tradycyjnego aktorstwa i fabuły. Opierały się na scenografii, przestrzeni, grze świateł, ciszy i dźwięków.
Teatr Mądzika nazywano teatrem filozoficznego egzystencjalizmu; w swojej twórczości artysta drążył tematykę sacrum, śmierci, erotyki, przemijania.
W dorobku Sceny Plastycznej KUL jest ponad 20 spektakli. Wiele z nich pokazywanych było na różnych festiwalach w kraju i na świecie, gdzie zdobywały uznanie i nagrody. Słynne przedstawienia Mądzika to m.in. "Zielnik", "Wilgoć", "Wrota", "Wędrowne", "Tchnienie", "Kir".
Mądzik przygotowywał też scenografie do spektakli w teatrach Polski, Portugalii, Francji i Niemiec. Wykładał w kilku szkołach artystycznych, m.in. na Wydziale Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, a także w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, San Francisco, Hamburgu, Lyonie.
Za swoją działalność artystyczną Mądzik otrzymał wiele nagród i odznaczeń - m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal "Gloria Artis", Krzyż Zasługi Pro Ecclesia et Pontifice. W styczniu 2025 r. został honorowym obywatelem Lublina.
