"W poniedziałek wieczorem zmarł w Warszawie o. Stanisław Opiela SJ - Przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego w latach 1985-1991 oraz pierwszy Przełożony Niezależnego Regionu Rosyjskiego w latach 1992-1998" - poinformowali jezuici na swojej stronie internetowej.
O. Stanisław Opiela zmarł w wieku 83 lat. Przez 66 lat był zakonnikiem, a przez 51 lat kapłanem. Jak poinformowano, uroczystości pogrzebowe odbędą się w najbliższych dniach w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie.
O. Stanisław Opiela SJ urodził się 7 kwietnia 1938 roku w miejscowości Majdan-Sielec koło Tomaszowa Lubelskiego. W 1964 roku ukończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Następnie wyjechał do Francji i odbył studia filozoficzne w Chantilly i teologiczne w Lyonie. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1970 roku z rąk kard. Jeana Danielou SJ.
Pracował jako duszpasterz akademicki parafii św. Szczepana; po dwóch latach wyjechał do Rzymu do pracy w polskiej sekcji Radia Watykańskiego. Rozpoczął wtedy studia doktoranckie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie obronił doktorat z filozofii. Uroczystą profesję zakonną złożył na ręce ówczesnego generała zakonu - ojca Pedro Arrupe.
W 1981 doprowadził do wznowienia "Przeglądu Powszechnego" i przez wiele lat był jego redaktorem naczelnym. W stanie wojennym był kapelanem internowanym osadzonym w więzieniu w Białołęce. W latach 1985-1991 był Przełożonym Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego; w 1992 r. został mianowany pierwszym przełożonym Niezależnego Regionu Rosyjskiego.
Doprowadził do zarejestrowania w Rosji zakonu jezuitów. W latach 1998-2000 był sekretarzem Konferencji Biskupów Federacji Rosyjskiej. Redagował w Moskwie kwartalnik +Toczki - Puncta+; wykładał w Kolegium św. Tomasza z Akwinu i w seminarium duchownym.
W 2001 r., po pobycie w kraju, nie mogąc powrócić do Moskwy z przyczyn politycznych, pracował w Europejskim Centrum Komunikacji i Kultury w Warszawie Falenicy i w "Przeglądzie Powszechnym". Następnie wyjechał do Strasburga, gdzie pracował w Katolickim Biurze Informacji i Inicjatyw Europejskich - OCIPE.
Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz członkiem UCIP (Union Catholique Internationale de Presse). W roku 1980 otrzymał Nagrodę Polskiej Fundacji POLCUL z Australii.
O. Opiela zajmował się publicystyką w zakresie filozofii, kultury, spraw międzynarodowych, społeczno-politycznych i religijnych. Publikował w Radiu Watykańskim, w polskiej prasie, a także w kilku zagranicznych periodykach, przede wszystkim Études, Civiltà Cattolica, Choisir, Signum, Swiet Evangielia. Opublikował pozycję "Le réel dans la Logique de Hegel; Développement et auto-détermination. Beauchesne, collection Archives de Philosophie" (Paris 1983).
Jako współorganizator z ramienia Episkopatu Polski papieskich pielgrzymek do ojczyzny w roku 1983, 1987 oraz 1991, współdziałał z Polską Agencją Interpress, a po zmianie jej nazwy z Polską Agencją Informacyjną (PAI).
Wolny czas lubił spędzać oddając się górskiej wspinaczce i kolarstwu. Pasjonowała go muzyka klasyczna i teatr, a jego ulubionymi autorami był m. in. Norwid, Baudelaire, Herbert, Hoelderlin.
Dwa lata temu Prezydent Francji odznaczył o. Stanisława Opielę Orderem Legii Honorowej. W uzasadnieniu ambasador Pierre Levy napisał: "odznaczenie to wynagradza ojca znakomite zaangażowanie w służbie naszym wartościom europejskim, a szczególnie w pojawieniu się demokracji w Polsce".
Przez wiele lat był kapelanem Domu Lekarza Seniora im. Dr. Kazimierza Fritza w Warszawie, a ostatnie lata życia spędził w warszawskim Kolegium Księży Jezuitów.
