Cyfrowy mikroskop, specjalny wyciąg, który pozwala konserwatorom bezpiecznie pracować z rozpuszczalnikami i żelazko do dublażu - to nowe nabytki Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Kupiono je z dotacji z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Mikroskop cyfrowy daje możliwość prześledzenia stanu tkanin, włókien i udokumentowania go w przypadku obiektów dużych i trudnych do przemieszczania. Konserwatorskie żelazko do dublażu umożliwia ręczne laminowanie tkanin - co często ratuje zabytkowe obiekty. Z kolei dzięki prasowaczowi parowemu, wyposażonemu w szereg małych końcówek przypominających narzędzia chirurgiczne, można usunąć zagniecenia i odkształcenia delikatnych tkanin lub ubrań szytych wielowarstwowo - zabytkowej odzieży z aksamitu, grubej wełny, haftów czy jedwabiów.
Zdaniem kierującej Działem Konserwacji CMW Anny Makulec jednym z ważniejszych sprzętów jest zestaw odciągowy, czyli urządzenie potrzebne do wykonywania zabiegów z użyciem substancji wytwarzających niebezpieczne dla zdrowia opary.
Udało nam się zakupić nowoczesny sprzęt, który jest niezbędny w profesjonalnej pracowni konserwatorskiej. Część przyrządów została już wypróbowana podczas pracy nad obiektami, które obecnie można oglądać na wystawie prac Jerzego Antkowiaka zrealizowanych dla Mody Polskiej - poinformowała wicedyrektor ds. rozwoju i upowszechniania Centralnego Muzeum Włókiennictwa (CMW) Magda Komarzeniec.
Pracownia konserwatorska powstała w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w 1960 roku. Specjalizuje się w pracach przy obiektach tekstylnych oraz papierowych. W mniejszym zakresie wykonywane są w niej również konserwacje obiektów innego rodzaju, np. metalowych i drewnianych.
Kolekcja muzeum jest bardzo różnorodna i obejmuje zarówno tkaniny historyczne - w tym liturgiczne - jak i duży zbiór ubiorów z różnych epok oraz tkaniny artystyczne. W ręce konserwatorów trafiają zarówno zabytkowe artefakty, jak i gobeliny, wielkoformatowe i przestrzenne tekstylne rzeźby czy zbiory etnograficzne, m.in. stroje i tkaniny użytkowe.
(mch)
