W wieku stu lat zmarł w Krakowie mjr Stanisław Szuro "Zamorski". Był on uczestnikiem kampanii wrześniowej, żołnierzem ZWZ-AK a także nauczycielem historii.

Stanisław Szuro urodził się 19 października 1920 r. w Krakowie. Ukończył szkołę podstawową im. Jana Kantego i Gimnazjum Nowodworskiego. Przed wojną był junakiem. W 1939 r. wziął udział w wojnie obronnej, po której został internowany w Birsztanach.

 W czasie okupacji działał w ZWZ-AK pod pseudonimem "Kruk" pracując przy kolportażu, a następnie druku pism podziemnych. Ujęty przez gestapo we wrześniu 1942 r. trafił do więzienia na Montelupich, a potem został osadzony w obozie w Pustkowie, skąd w 1944 r. przewieziono go do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen. W styczniu 1945 r. na kilka tygodni trafił do KL Bergen-Belsen, a ostatecznie do Barth, skąd udało mu się uciec podczas ewakuacji obozu.

Po wojnie wrócił do Polski. Z początkiem 1946 r. został przez szkolnego kolegę Stanisława Ptaka wprowadzony do konspiracji, do oddziału Liga Walki z Bolszewizmem, podporządkowanego NOW. Działał w nim pod ps. "Zamorski". 

W listopadzie 1946 został aresztowany przez komunistów i oskarżony o udział w związku Liga Walki z Bolszewizmem. W 1947 r. został skazany na karę śmierci. Wyrok złagodzono po amnestii 22 lutego 1947 r. do 15 lat więzienia. Karę odbył we Wronkach i w Rawiczu. W 1956 r., w ramach odwilży, został zwolniony z odbywania reszty kary.

Po wyjściu z więzienia Stanisław Szuro ukończył studia historyczne w Krakowie. Pracował w bursach szkolnych i akademickich oraz w szkołach, m.in. w Zespole Szkół Mechanicznych, Liceum Ogólnokształcącym Zakonu Ojców Pijarów w Krakowie oraz Niższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Wieliczce.      

"Gdyby mi przyszło drugi raz przeżywać to, co przeżywałem, to oczywiście zmieniłbym pewne szczegóły, ale w zasadzie nie żałuję życia. Patriotyzm znaczy dla mnie to, że kocham swój kraj" - mówił Stanisław Szuro, w 2018 roku. 

22 lutego 1994 r. został zrehabilitowany. Uczestniczył w życiu krakowskich środowisk kombatanckich, był prezesem Oddziału Krakowskiego Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. W ostatnich latach związany był przede wszystkim ze Stowarzyszeniem Społeczno-Kombatanckim Zrzeszenie "Wolność i Niezawisłość". W 2008 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 r. wyróżniony przez Instytut Pamięci Narodowej tytułem Świadek Historii. 

W 2017 r. awansowano go na majora Wojska Polskiego. W październiku tego roku obchodził setne urodziny.  

Zobacz również: