Byłeś świadkiem wypadku? Nie wiesz, jak skutecznie pomóc poszkodowanym? Oto krótki poradnik postępowania w tego typu zdarzeniach:
1. Jeśli byłeś świadkiem wypadku, przede wszystkim zadbaj o własne bezpieczeństwo. Nie będziesz bowiem mógł pomóc innym, jeśli sam zostaniesz poszkodowanym.
2. Zatrzymaj swój pojazd i włącz światła awaryjne, następnie zaciągnij hamulec ręczny i wyciągnij kluczyki z własnego samochodu.
3. Zabezpiecz miejsce wypadku – ustaw w odpowiedniej odległości trójkąt ostrzegawczy.
4. Nie dopuść do zapalenia się pojazdu uczestniczącego w wypadku – wyciągnij kluczyki, sprawdź, czy w jego środku nie ma palących się papierosów, a także skontroluj, czy spod maski pojazdu nie wydobywa się dym.
5. Wezwij pomoc – należy tego dokonać po ustaleniu stanu poszkodowanych, ale przed rozpoczęciem udzielania pomocy.
Zadzwoń pod alarmowy numer telefonu 112 lub 999!
Zgłoszenie wypadku powinno zawierać następujące informacje:
- dokładny adres z nazwą miejscowości,
- co się stało,
- ilość osób poszkodowanych
- stan poszkodowanych
- imię i nazwisko zgłaszającego, a także numer telefonu.
Osoba ratująca powinna ocenić miejsce zdarzenia pod kątem bezpieczeństwa poszkodowanych i swojego własnego. Należy sprawdzić, czy nie ma sytuacji zagrażających życiu i bezpieczeństwu uczestników zdarzenia. Następnie należy zadać poszkodowanemu pytanie, np. “Czy pan/pani mnie słyszy?”. U osoby nieprzytomnej należy określić, czy oddycha – zbliżając policzek do jego ust i obserwując czy unosi się klatka piersiowa.
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa:
30 uciśnięć klatki piersiowej, 2 wdechy, 30 uciśnięć klatki piersiowej.
RKO prowadzimy do czasu przybycia pomocy medycznej.
Resuscytacja jest skuteczna, jeśli pojawią się następujące objawy:
-unoszenie się i opadanie klatki piersiowej w rytm wentylacji,
-tętno na dużych tętnicach,
-zaróżowienie skóry.
- gumowe rękawiczki;
- maseczkę do sztucznego oddychania;
- koc ratunkowy;
- agrafki;
- skalpel lub nożyczki;
- bandaże;
- bandaż elastyczny;
- kompresiki gazowe (sterylne - dużo);
- gazę;
- plaster;
- plaster z opatrunkiem;
- chustę trójkątną.
Obowiązek udzielania pomocy reguluje prawo. W naszym kraju konsekwencje prawne za zaniechanie takiej pomocy przewiduje artykuł 162 kodeksu karnego:
§ 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.
