Dorn: Nie boję się gejów i Niemców, mam własny pomysł na kompromis

Konrad Piasecki: Pan też czuje w sobie przemożny lęk przed Niemcami i gejami?

Ludwik Dorn: Nie. Ja w ogóle nie jestem człowiekiem lękliwym. Jeśli chodzi o Niemcy, to jest nasz bardzo potężny sąsiad i partner, który – jak to bywa w Unii – racjonalnie zabiega o własne interesy. Jeżeli chodzi o kwestię gejowską czy liberalno-obyczajową, to oczywiście pewien trend przekształceń cywilizacyjnych uważam za szalenie groźny, ale mamy też wewnętrzne siły, by się temu przeciwstawić.

Konrad Piasecki: Pytam, bo jestem ciekawy, czy straszenie w tej debacie ratyfikacyjnej odwetem niemieckim i liberalizmem obyczajowym, który będzie targał naszym społeczeństwem, uważa pan za argument racjonalny, czy jednak – używając pańskiego języka – „bałwanienie się”?

Ludwik Dorn: Rzecz dotyczy argumentów wysuwanych przez moją partię, więc w żadnym razie nie będę używał tego języka. Natomiast uważam, że prawnie i polityczne istotą rzeczy jest Protokół Brytyjski, a Protokół Brytyjski jest integralną częścią Traktatu Lizbońskiego. Nie widzę tutaj niebezpieczeństwa, bo trzeba by otworzyć nową konferencję międzyrządową i zmieniać traktat. Tutaj jesteśmy dobrze zabezpieczeni.

Konrad Piasecki: A kiedy w telewizji pan widzi orędzie prezydenta z zaczernionymi ziemiami zachodnimi i Mazurami, to w pańską wrażliwość to uderza?

Ludwik Dorn: Uważam, że w tej sytuacji ten akcent nie był niezbędny.

Konrad Piasecki: Pan mówi, że racjonalny kompromis w sprawie traktatu jest możliwy. Jak taki racjonalny kompromis według Ludwika Dorna powinien wyglądać?

Ludwik Dorn: Istotą rzeczy, istotą sporu, i to jest spór poważny, jest nie Protokół Brytyjski – to mówiłem na klubie PiS-u…

Konrad Piasecki: Chociaż to właśnie on jest sztandarem w tej dyskusji.

Ludwik Dorn: Ja akurat intelektualnie i politycznie jestem tutaj nieco odmiennego zdania. Istotą rzeczy jest zabezpieczenie mechanizmu z Joaniny. Bo o ile Protokół Brytyjski jest zabezpieczony traktatowo, to mechanizm z Joaniny może zostać zmieniony przez każdy szczyt Rady Europy.

Konrad Piasecki: A wyobraża pan sobie jakikolwiek polski rząd, który od tego mechanizmu odchodzi? Przecież to jest mechanizm korzystny dla Polski.

Ludwik Dorn: Są niebezpieczeństwa. Unia jest z jednej strony światem przyjaznym, a z drugiej – niesłychanie brutalnym. Są tam marchewki, marcheweczki i marchewy, oraz baciki, baty oraz knuty. W tej chwili przecież jesteśmy duszeni przez Unię, jeśli chodzi o limity emisji CO2. Ja sobie wyobrażam, że polski rząd stanie przed wyborem – wycofajmy się z Joaniny w zamian za obietnicę – nawet dotrzymaną – zwiększenia limitów CO2.

Konrad Piasecki: No to jak ten kompromis osiągnąć w takim razie? Czy ten kompromis miałby polegać na tym, że wszystkie partie zadeklarują, że nie ma odejścia od Joaniny i wpiszą to do polskiego ustawodawstwa?

Ludwik Dorn: Tak. Wszystkie partie, a przede wszystkim chodzi o Prawo i Sprawiedliwość i Platformę Obywatelską. To może się dokonać w traktacie ratyfikacyjnym, ale nie wykluczałbym takiej drogi jako ostatecznej granicy kompromisu – solennego zobowiązania politycznego pod patronatem prezydenta, że w tym kierunku, a także w innych, zostanie znowelizowana ustawa o współdziałaniu Rady Ministrów oraz Sejmu i Senatu w sprawach związanych z członkostwem w Unii. Bo na razie ustawa jest anachroniczna i tak, i tak musi zostać znowelizowana.

Konrad Piasecki: A na razie mamy ustawę ratyfikacyjną, z którą nie wiadomo co zrobić, bo 2/3 cały czas nie widać, chyba że pan dla niej widzi taką większość w Sejmie?

Ludwik Dorn: Nie, ja takiej większości obecnie nie widzę. W związku z tym mam nadzieję, że po świętach zaczną się rozmowy realne i naprawdę związane z Joaniną i związane z tym, że Unia poprzez limity, także poprzez Naturę 2000 nas dusi i jedną ręką odbiera to, co daje drugą i trzeba tutaj ten korzystny dla Polski mechanizm zabetonować, tak, by każdy polski premier mógł powiedzieć: słuchajcie może i ja bym chciał ustąpić, ale nie mogę, bo mam ustawodawstwo krajowe.

Konrad Piasecki: Na razie z tymi rozmowami jest trochę jak z wierszem o żurawiu i czapli – jak jedni zapraszają, to drudzy nie przychodzą, potem czaple zapraszają, a żurawi nie ma.

Ludwik Dorn: Z jednej strony, jestem pełen niepokoju, bo ja sondowałem w sposób mi właściwy - nie będę mówił o szczegółach - czy istnieje ze strony Platformy gotowość do kompromisu i otrzymałem odpowiedź, że nie, że wyczuli taką sytuację, kiedy można bardzo mocno uderzyć w Prawo i Sprawiedliwość, w związku z tym w ogóle nie są nastawieni na kompromis.

Konrad Piasecki: A powie pan, od kogo pan to słyszał?

Ludwik Dorn: Nie, nie powiem, natomiast może po świętach, po okresie pewnej refleksji także Platforma dojdzie do wniosku, że w sprawie Joaniny to chodzi po prostu o interes każdego Polaka i każdego rządu i bez deklaracji, że rozmawiamy zaczną się od paru telefonów, paru istotnych osób – ja nie jestem taką istotną osobą - naprawdę rozmowy, bo racjonalnie, z państwowego punktu widzenia, kompromis korzystny dla wszystkich się tutaj wprost narzuca.

Konrad Piasecki: Pan sondował polityków Platformy, a ja sondowałem polityków PiS-u, którzy w też takich mniej oficjalnych rozmowach mówią, że ładowanie się w całą tę dyskusję to jest po prostu wariactwo, że tutaj PiS popełnia kardynalny błąd polityczny.

Ludwik Dorn: Ja mam swoje zdanie w tej sprawie. Nie sądzę, żeby przez polityka PiS-u rozbudowa publiczna tego rodzaju krytyk była dla tej niesłychanie ważnej narodowej sprawy potrzebna.

Konrad Piasecki: A nie uważa pan, że to wszystko zakończy się referendum?

Ludwik Dorn: Uważam, że z różnych względów może zakończyć się referendum. To byłby i z narodowego i także, nie ukrywam, partyjnego punktu widzenia PiS-u nie najlepszy rozwój wydarzeń.

Konrad Piasecki: Bo to referendum byłoby przegrane, gdyby Jarosław Kaczyński nawet wezwał do głosowania przeciw.

Ludwik Dorn: Ale też ukazałoby to pewną niemoc wszystkich partii do podejmowania strategicznych egzystencjalnych decyzji, niemoc parlamentu. W związku z tym ja uważam, że także, czy przede wszystkim Platforma odejdzie od myślenia kategoriami większych czy mniejszych zysków politycznych na rzecz tego kompromisu, który będzie korzystny dla wszystkich.

Konrad Piasecki: I na koniec: otrzymał pan już partyjną reprymendę za obronę internautów, panie marszałku?

Ludwik Dorn: Nie.

Konrad Piasecki: Rzecznik dyscypliny nie pogroził palcem?

Ludwik Dorn: Mnie się raczej palcem nie grozi.

Konrad Piasecki: A otrzymał pan już uniewinnienie albo skazanie w procesie partyjnym?

Konrad Piasecki: Nie. Sądzę, że nie było decyzji, bo nie chciano mnie na radzie politycznej, żebym nie mógł występować i pewnie rzecz się będzie przeciągać aż do jesiennego kongresu partii. Albo mnie w końcu wyrzucą, bo z pewnego punktu widzenia - jeżeli będzie następować „LPR-zacja” PiS-u - to ja się staję ciałem obcym.