Sąd Najwyższy skierował dziś do Trybunału w Luksemburgu kolejne trzy pytania dotyczące stosunku służbowego dwóch sędziów SN, odesłanych w stan spoczynku na mocy przepisów nowej ustawy. Sąd wnosi o rozpoznanie sprawy w trybie przyspieszonym i zabezpieczenie powództwa, czyli wstrzymanie zmian w Sądzie do czasu rozstrzygnięcia.
Kwestię wniosków sędziów SN Andrzeja Siuchnińskiego i Krzysztofa Cesarza rozpatrywała dziś Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Sędziowie wskazywali w pozwie na wadliwość odsyłających ich w stan spoczynku aktów urzędowych prezydenta (zawiadomień o dacie ich odejścia z SN), domagali się też zabezpieczenia, tj. wydania postanowienia zakazującego Prezydentowi RP i KRS podejmowania jakichkolwiek czynności, które mogłyby prowadzić do powołania sędziów SN na miejsca przez nich "zwolnione".
Po rozpoznaniu sprawy powyższej sprawy Sąd wydał postanowienie o skierowaniu do TSUE trzech następujących pytań prejudycjalnych:
1. Czy art. 47 Karty Praw Podstawowych w związku z art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U.UE. Polskie wydanie specjalne Rozdział 05, Tom 04, s. 79) należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wniesienia do sądu ostatniej instancji Państwa Członkowskiego środka prawnego (pozwu) opartego na zarzucie naruszenia zakazu dyskryminacji ze względu na wiek wobec sędziego tego sądu wraz z wnioskiem udzielenie zabezpieczenia zgłoszonego roszczenia, sąd ten - w celu udzielenia ochrony uprawnieniom wynikającym z prawa unijnego przez zastosowanie środka tymczasowego przewidzianego w prawie krajowym - ma obowiązek odmówić zastosowania przepisów krajowych zastrzegających właściwość w sprawie, w której wniesiono środek zaskarżenia, dla komórki organizacyjnej tego sądu, która nie działa ze względu na niepowołanie orzekających w niej sędziów?
2. W przypadku powołania sędziów do orzekania w komórce organizacyjnej właściwej w świetle prawa krajowego do rozpoznania wniesionego środka prawnego, czy art. 267 TFUE akapit 3 w związku z art. 19 ust. 1 i art. 2 TUE oraz art. 47 Karty Praw Podstawowych należy interpretować w ten sposób, że utworzona od podstaw izba sądu ostatniej instancji Państwa Członkowskiego - właściwa do rozpoznania sprawy sędziego sądu krajowego w pierwszej i drugiej instancji - w której mają orzekać wyłącznie sędziowie wybrani przez organ krajowy mający stać na straży niezależności sądów (Krajowa Rada Sądownictwa), który z uwagi na ustrojowy model jego ukształtowania oraz sposób działania nie daje rękojmi niezależności od władzy ustawodawczej i wykonawczej, jest sądem niezależnym i niezawisłym w rozumieniu prawa Unii Europejskiej?
3. W przypadku odpowiedzi negatywnej na drugie pytanie, czy art. 267 akapit 3 TFUE w związku z art. 19 ust. 1 i art. 2 TUE oraz art. 47 Karty Praw Podstawowych należy interpretować w ten sposób, że niewłaściwa izba sądu ostatniej instancji Państwa Członkowskiego spełniająca wymogi prawa Unii Europejskiej dla sądu, do której wniesiono środek zaskarżenia w sprawie unijnej, powinna pominąć przepisy krajowej ustawy wyłączające jej właściwość w tej sprawie?
Przedstawiając pytania Sąd Najwyższy wniósł również do Trybunału o zastosowanie trybu przyspieszonego, podobnie jak w dwóch poprzednich wnioskach, jakie tam już skierował.
(ł)
