W Bazylice Mariackiej w Krakowie odbyły się uroczystości pogrzebowe Wandy Półtawskiej, która następnie spoczęła w grobowcu obok męża prof. Andrzeja Półtawskiego na cmentarzu Salwatorskim. Była współpracowniczką i przyjaciółką Jana Pawła II, lekarzem psychiatrą, więźniarką niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück, damą orderu Orła Białego.
Pogrzeb miał charakter państwowy.
W uroczystości wzięli udział prezydent Andrzej Duda z Pierwszą Damą Agatą Kornhauser-Dudą oraz przedstawiciele rządu, m.in. szefowa MRiPS Marlena Maląg, szef MEiN Przemysław Czarnek, parlamentarzyści, duchowni, osoby konsekrowane oraz licznie zgromadzeni wierni.
Przetrwała, przeżyła niezwykłą siłą swojego ducha, niezwykłą siłą swojego umysłu, niezwykłą siłą także swojego ciała, jakże przecież wątłego - mówił prezydent. Podkreślił, że ducha prof. Półtawskiej "nie pomieściłaby Bazylika Mariacka". Tak był wielki, tak był silny. Przetrwał wszystko przez 102 lata długiego życia - zaznaczył.
Prezydent ocenił, że właśnie te doświadczenia popchnęły ją w kierunku obrania po powrocie z obozu drogi lekarza po to, by nieść pomoc drugiemu człowiekowi. Wskazał, że doświadczenie to skłoniło ją do szukania odpowiedzi na pytanie "jak to się stało, że człowiek mógł stać się taki i może być taki, jak ci, z którymi ona na swojej (...) drodze życia się spotkała".
Mszy św. przewodniczył kardynał Stanisław Dziwisz, który podkreślał, że żegnamy "nieprzeciętnego człowieka" i "szczególnego świadka minionych stu lat", naznaczonych dyktaturą totalitarnych, zakłamanych ideologii, ale też lat odzyskanej wolności i wielkich wydarzeń w życiu społecznym i narodowym.
Przypomniał, że Wanda Półtawska, która jako młoda dziewczyna doświadczyła obozowego piekła w Ravensbrück, po II wojnie światowej stała się ekspertem w sprawach życia małżeńskiego i rodzinnego.
Nie mogła nie stać się wielkim obrońcą życia człowieka od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Nie przysporzyło jej to zwolenników w środowiskach myślących odmiennie. Pani Profesor, o zdecydowanym charakterze i granitowej postawie moralnej, mówiła i robiła to, co jej nakazywało chrześcijańskie sumienie. Nie szła na żadne układy i kompromisy - podkreślił kard Dziwisz. Była stanowcza, mówiła wprost to, co myślała i co uważała za słuszne. Kierowała nią gorliwość o sprawy Boże i ludzkie - dodał kardynał.
Wanda Półtawska zmarła 24 października w wieku 102 lat.
Była współpracowniczką i przyjaciółką Jana Pawła II. Papież pisał o niej: "Mój ekspert osobisty od 'Humanae vitae'", a włoski dziennik "La Stampa" określił ją "Agentem 007 Jana Pawła II".
Urodziła się w Lublinie 2 listopada 1921 r. . Po wybuchu II wojny światowej zaangażowała się w działalność konspiracyjną. 17 lutego 1941 r. została aresztowana i osadzona w obozie koncentracyjnym Ravensbrück, gdzie przeprowadzano na niej eksperymenty medyczne.
Po wojnie studiowała medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie też uzyskała doktorat z psychiatrii. Tam poznała swojego męża Andrzeja Półtawskiego, filozofa, z którym miała cztery córki.
Od czasów studiów medycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim związała swoje życie z Krakowem. Wykładała, pracowała z osobami w kryzysie psychicznym, z ofiarami obozu Auschwitz - tzw. dziećmi oświęcimskimi. Pomagała małżeństwom przechodzącym kryzys.
Półtawska była wykładowczynią na Wydziale Teologicznym UJ. Kierowała Instytutem Teologii Rodziny na tej uczelni. Wykładała także w Instytucie Studiów nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II przy Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.
Wspierała duszpasterskie inicjatywy biskupa i kardynała Karola Wojtyły. Razem przygotowywali podwaliny pod poradnictwo rodzinne w parafiach, w czym byli pionierami. Po wyborze na papieża Jan Paweł II podtrzymywał przyjaźń z panią Wandą i jej mężem, oboje bywali gośćmi w Watykanie i w Castel Gandolfo. Obydwoje zostali członkami nowej Papieskiej Rady ds. Rodziny, utworzonej w pierwszych latach pontyfikatu Jana Pawła II, a potem Wanda Półtawska została członkinią Papieskiej Akademii Życia.
W 2016 r. została odznaczona Orderem Orła Białego - najwyższym wyróżnieniem Rzeczypospolitej.
