Kolejne kraje dołączają do grupy, która postanowiła zbojkotować zimowe igrzyska olimpijskie w Pekinie. Bojkot ma jednak charakter dyplomatyczny. To oznacza, że na igrzyskach nie pojawią się przedstawiciele kilku państw. Wyślą na nie jednak swoich sportowców. Skąd wziął się bojkot igrzysk w Pekinie? Jakie kraje zadeklarowały taki właśnie gest polityczny? Co to oznacza dla bojkotujących państw, organizatorów i całego sportowego świata? Na ten temat Paweł Pawłowski rozmawiał z Mieszkiem Rajkiewiczem z Instytutu Nowej Europy.

Do bojkotujących państw dołączyła ostatnio Kanada. Premier Justin Trudeau oznajmił w środę, że jego kraj dołączy do USA, Australii i Wielkiej Brytanii w dyplomatycznym bojkocie zimowych igrzysk olimpijskich w Pekinie w lutym 2022 roku ze względu na łamanie praw człowieka przez władze ChRL w Sinciangu.

Associated Press przypomina, że bojkot dyplomatyczny igrzysk olimpijskich nie oznacza, iż nie wezmą w niej udziału sportowcy, zostanie ona jednak zignorowana przez przedstawicieli władz USA, Kanady, Wielkiej Brytanii i Australii.

Być może taki bojkot jest odrobiną hipokryzji. Jednak wobec tych wszystkich głosów, by nie łączyć sportu z polityką, nie można zabronić sportowcom jechać na te igrzyska - mówi Mieszko Rajkiewicz - ekspert Instytutu Nowej Europy i badacz obszaru, na którym sport łączy się z polityką i dyplomacją.

Jako pierwsze decyzję o bojkocie zimowych igrzysk podjęły w poniedziałek USA. Rzeczniczka Białego Domu Jen Psaki poinformowała wtedy, że stanowisko Waszyngtonu wiąże się z mającymi miejsce w Sinciangu "ludobójstwem i zbrodniami przeciw ludzkości". Wyjaśniła też, że Pekin został uprzednio poinformowany o decyzji Waszyngtonu.

W środę bojkot zapowiedzieli premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson i szef australijskiego rządu Scott Morrison.

Decyzja o bojkocie dyplomatycznym ma związek z systematycznym prześladowaniem Ujgurów i innych muzułmańskich mniejszości etnicznych w regionie Sinciang w zachodnich Chinach, w tym m.in. z masowym zamykaniem ludności w obozach "reedukacyjnych" i polityką mającą zmniejszyć dzietność ujgurskich kobiet. 

Opracowanie: