„Krasicki won” - to jeden z najłagodniejszych napisów jaki zdobi pomnik Janka Krasickiego na Osiedlu Młodych w Gdańsku. Pomnik ma swoich zwolenników i przeciwników; tych ostatnich jest jednak więcej.
Pomniki komunistów o kontrowersyjnej historii dawno już zniknęły z naszych ulic. Ten stoi nadal, a powód jest prozaiczny – nie ma pieniędzy, by go usunąć. Jak mówi prezes spółdzielni mieszkaniowej, do której należy postument, gdyby dziś znalazły się pieniądze zostałby usunięty natychmiast.
Przeciwników pomnika jest zdecydowanie więcej niż jego zwolenników. Swój sprzeciw wyraża głównie młodzież, która ma jasno sprecyzowane zdanie na temat tego, kim był Krasicki – zbrodniarzem.
Jan Krasicki (1919-1943), ps. Janek, Kazik. W 1937 r. ukończył gimnazjum w Święcianach. W tym samym roku rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego; wkrótce został aresztowany za bójkę z działaczami narodowymi.
Od 1939 r. we Lwowie, przyjęty na drugi rok prawa, rozpoczął aktywną działalność w Komsomole. Znany z agresywnych wystąpień antypolskich, został członkiem Lwowskiego Komitetu Miejskiego Komsomołu, gdzie odpowiadał za pion propagandy. Po wybuchu wojny skierowany do tzw. drugiej grupy inicjatywnej PPR, przerzucony do Polski 20.05.42. W kraju Krasicki zajmował się m.in. rozwojem agentury sowieckiej, przygotowywał powołanie młodzieżowej komunistycznej przybudówki PPR, która nosiła nazwę Związek Walki Młodych. Z polecenia M. Fornalskiej zastrzelił sekretarza PPR Bolesława Mołojca. Zginął podczas próby aresztowania we wrześniu 1943 r.
