Czarne ptaki, które często widzimy w parkach, na drzewach czy dachu bloku. Jeden to kruk, drugi to wrona. Tylko… który jest który? Choć pozornie podobne, różni je naprawdę sporo - od wyglądu, przez sposób poruszania się, po charakter. Sprawdź, czy potrafisz je odróżnić.
- Kruk jest większy, ma masywniejszy dziób i diamentowy ogon - wrona mniejsza, z cieńszym dziobem i wachlarzowym ogonem.
- W locie kruk szybuje, a wrona intensywnie macha skrzydłami; na ziemi kruk chodzi, wrona skacze.
- Który z nich jest bardziej towarzyski i dlaczego nie wszystkie ptaki odlatują na zimę?
Najłatwiej zacząć od rozmiaru. Kruk to naprawdę potężny ptak - może mierzyć nawet siedemdziesiąt centymetrów wysokości, a rozpiętość jego skrzydeł sięga stu czterdziestu centymetrów. Dla porównania, wrona to "mniejszy kuzyn": około pięćdziesięciu centymetrów wysokości i stu centymetrów rozpiętości skrzydeł.
Różnice widać też w upierzeniu - kruk jest kruczoczarny, a jego pióra w słońcu mają lekki niebieskawy połysk. Wrona natomiast ma pióra mniej lśniące, bardziej matowe. Uważnie przyjrzyj się też dziobowi. Kruk ma mocny, masywny, czarny dziób, a dziób wrony jest cieńszy, spiczasty, często z szarawym zabarwieniem.
Szczególną cechą jest ogon: u kruka przypomina diament (kształt klina), a u wrony jest krótszy i zaokrąglony, jak wachlarz.
Oba ptaki możesz też łatwo rozróżnić po sposobie latania i poruszania się po ziemi. Wrona najczęściej macha intensywnie skrzydłami, by utrzymać się w powietrzu. Kruk natomiast często szybuje, majestatycznie wykorzystując prądy powietrzne.
Na ziemi różnice też są wyraźne: wrona skacze, a kruk chodzi, stawiając krok za krokiem jak pieszy na deptaku.
Głos kruka jest głęboki, głośny i przeciągły, często przypomina wściekły krzyk. Wrony są bardziej subtelne - ich głos jest krótki, pusty i mniej donośny.
W świecie ptasich relacji to kruki są bardziej niezależne - żyją w parach lub samotnie, trzymają się z daleka od ludzi i rzadko zmieniają miejsce. Z kolei wrony są bardzo towarzyskie: gromadzą się w większe grupy, często żyją blisko ludzi i migrują jesienią na południe.