Czy zwykłe siedzenie przy oknie może poprawić zdrowie osób z cukrzycą typu 2? Najnowsze badania z Holandii wskazują, że ekspozycja na naturalne światło dzienne w miejscu pracy lub domu może znacząco wpłynąć na regulację poziomu glukozy we krwi.
- Siedzenie przy oknie i korzystanie ze światła dziennego może pomóc osobom z cukrzycą typu 2 lepiej kontrolować poziom cukru we krwi.
- Badania z Uniwersytetu w Maastricht pokazują, że ekspozycja na naturalne światło wzmacnia wrażliwość tkanek na insulinę, co jest kluczowe dla metabolizmu glukozy.
- Pacjenci spędzający czas przy oknie utrzymywali prawidłowy poziom glukozy przez 50 proc. czasu, podczas gdy przy sztucznym świetle tylko przez 43 proc.
- Prosty trik jak odsłonięcie rolet i siedzenie blisko okna, to tani i łatwy sposób na wsparcie zdrowia cukrzyków!
Każdego dnia miliony Polaków spędzają godziny w biurach, domach i innych pomieszczeniach, często z dala od okien i światła dziennego. Tymczasem, jak pokazują najnowsze badania zespołu z Uniwersytetu w Maastricht, nawet tak prosta czynność jak siedzenie przy oknie może mieć zbawienny wpływ na zdrowie osób zmagających się z cukrzycą typu 2.
Badania opublikowane w prestiżowym czasopiśmie "Cell Metabolism" rzucają nowe światło na rolę ekspozycji na naturalne światło w codziennej kontroli glikemii. Okazuje się, że światło dzienne nie tylko poprawia nastrój, ale może również pomóc w utrzymaniu poziomu cukru w normie.
Naukowcy przypominają, że każdy organizm funkcjonuje według rytmów okołodobowych, czyli około 24-godzinnych cykli aktywności. Ten naturalny zegar biologiczny reguluje niemal wszystkie procesy w ciele człowieka, w tym metabolizm glukozy, który ma kluczowe znaczenie w cukrzycy.
Co ciekawe, zegar ten jest niezwykle wrażliwy na światło - zwłaszcza to naturalne.
"Rytmy okołodobowe są regulowane przez ekspozycję organizmu na światło dzienne" - podkreślają autorzy badania. Wcześniejsze prace wykazały, że sztuczne światło w nocy zaburza działanie zegara biologicznego, co może skutkować wzrostem poziomu cukru we krwi. Z kolei częstszy kontakt z naturalnym światłem wzmacnia wrażliwość tkanek na insulinę, a to właśnie insulina odpowiada za utrzymanie odpowiedniego poziomu glukozy.
Joris Hoeks z Uniwersytetu w Maastricht zwraca uwagę na fakt, że do tej pory nie analizowano wpływu światła dziennego wpadającego przez okno, mimo że większość ludzi spędza większość czasu w zamkniętych pomieszczeniach.
Zespół badaczy przeprowadził dwa eksperymenty na grupie 13 osób chorych na cukrzycę typu 2, których średnia wieku wynosiła 70 lat. W pierwszym badaniu uczestnicy spędzili 4,5 dnia w pomieszczeniu o dużym dostępie do światła dziennego - od godziny 8:00 do 17:00. W tym czasie przyjmowali leki, korzystali z urządzeń elektronicznych o niskiej jasności i spali w całkowitej ciemności. Dieta i aktywność fizyczna były ściśle kontrolowane.
Miesiąc później (lub wcześniej) ci sami pacjenci przeszli identyczny eksperyment, ale tym razem w pomieszczeniu bez okien, oświetlonym wyłącznie sztucznym światłem.
Podczas obu eksperymentów uczestnicy nosili urządzenia do ciągłego monitorowania poziomu cukru we krwi. Choć dane zebrano u 10 pacjentów, wyniki są bardzo wymowne. W tygodniu, gdy badani byli wystawieni na światło naturalne, poziom glukozy we krwi utrzymywał się w normie przez 50 proc. czasu. Natomiast przy sztucznym świetle - tylko przez 43 proc. czasu.
Normy przyjęte przez naukowców odpowiadały wytycznym amerykańskiego CDC oraz brytyjskiego NHS: od 4,4 do 7,2 mmol/l (czyli ok. 79 do 129,6 mg/dl).
Co oznaczają te liczby w praktyce? Chociaż różnice wyników między dwoma eksperymentami mogą wydawać się stosunkowo niewielkie, to wydłużanie czasu, w którym poziom glukozy jest niezgodny z normą, może zwiększać ryzyko wystąpienia powikłań cukrzycy, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, choroba nerek i inne - zaznacza Hoeks.
Wnioski z badań są jasne: osoby z cukrzycą typu 2 powinny korzystać z naturalnego światła tak często, jak to możliwe - nawet jeśli oznacza to tylko siedzenie przy oknie. Jak podsumowuje Joris Hoeks: To proste, bezpłatne i dostępne dla każdego.
Naukowcy podkreślają jednak, że potrzebne są dalsze, zakrojone na szerszą skalę badania, które potwierdzą te obiecujące wyniki. Nie wiadomo także, czy podobne korzyści odniosą osoby z cukrzycą typu 1 lub stanem przedcukrzycowym.