Mruczenie kotów, to dźwięk, który od wieków fascynuje i uspokaja ludzi. Długo pozostawało zagadką, dlaczego nasze futrzaste towarzystwo komunikuje się w tak unikalny sposób. Naukowcy z Uniwersytetu w Kioto dokonali przełomowego odkrycia, które rzuca nowe światło na komunikację i zachowania społeczne kotów domowych. Kluczem do tajemnicy okazał się gen receptora androgenowego.
- Mruczenie u kotów to nie tylko znak zadowolenia, ale też ważny sposób komunikacji społecznej.
- Naukowcy badali genetyczne podstawy mruczenia, analizując DNA 280 kotów mieszańców.
- Chcesz poznać więcej o tajemnicach kociego mruczenia i co to oznacza dla Twojego mruczącego przyjaciela? Sprawdź pełny artykuł!
Mruczenie kotów to nie tylko sygnał zadowolenia, ale również ważny element ich komunikacji społecznej. Mimo że ludzie od dawna kojarzą te dźwięki z pozytywnymi emocjami, naukowcy dopiero teraz zaczynają rozumieć ich złożoność. Koty domowe, w przeciwieństwie do swoich dzikich krewniaków, rozwijały intensywną formę wokalnej komunikacji z człowiekiem, która wciąż skrywa wiele tajemnic.
Zespół badaczy z Uniwersytetu w Kioto postanowił zbadać, czy za kocie wokalizacje odpowiedzialne są czynniki genetyczne. W ramach badania przeanalizowano DNA 280 kotów mieszańców, by zbadać związek między wariantami genu receptora androgenowego a mruczeniem. Yume Okamoto, doktorantka i pierwsza autorka publikacji, podkreśliła ogromne zainteresowanie społeczne badaniami nad kotami, co tylko potwierdza, jak ważne są te zwierzęta dla ludzi.
Kiedy ogłosiliśmy nabór uczestników, byliśmy poruszeni faktem, że w zaledwie jeden dzień odpowiedziało aż 265 właścicieli kotów z całej Japonii, przysyłając nam również serdeczne wiadomości - powiedziała.
Wyniki badania pokazały, że koty posiadające krótszą wersję genu receptora androgenowego były przez opiekunów oceniane jako bardziej mruczące. U samców z tym wariantem genu stwierdzono również większą skłonność do "rozmów" z ludźmi, co sugeruje związek tego genu z całą kocią komunikacją dźwiękową. Z kolei kotki z krótszą wersją tego genu częściej wykazywały agresję wobec obcych.
Badanie ujawniło również, że w przypadku kotów rasowych, które są selekcjonowane i wychowywane przez ludzi od małego, znaczenie komunikacji głosowej mogło słabnąć. Selekcja hodowlana mogła faworyzować osobniki mniej skłonne do wydawania dźwięków, co poskutkowało częstszym występowaniem długiej wersji genu receptora androgenowego wśród tych zwierząt.
Z drugiej strony, koty bezdomne i mieszańce częściej używają wokalizacji do komunikacji z człowiekiem, co jest dziedzictwem ich dzikich przodków i doświadczeń bezdomności.