Skocznie olimpijskie w kanadyjskim Whistler (K95 i K125 ) wybudowane zostały specjalnie z myślą o Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2010 roku. Prace rozpoczęły się już w kwietniu 2004 roku, a zakończyły ponad 3,5 roku później. Budowa obiektów kosztowała blisko 66 milionów dolarów.

W konkursach indywidualnych przeprowadzone zostaną dwie serie. Do pierwszej z nich awansuje 50 zawodników, którzy wyłonieni zostaną w kwalifikacjach. Awans do konkursu zapewniony ma jednak automatycznie czołowa "15" Pucharu Świata - ci zawodnicy nie muszą brać udziału w kwalifikacjach. W serii finałowej znajdzie się najlepsza trzydziestka skoczków.

Kolejność startu w kwalifikacjach i w konkursie uzależniona jest od liczby punktów w aktualnej klasyfikacji Pucharu Świata. Kolejność zawodników, którzy w PŚ nie zdobyli żadnych punktów, jest losowa.

Tytuł indywidualnego Mistrza Olimpijskiego zdobywa skoczek z największą ilością punktów, uzyskanych w dwóch seriach konkursowych.

W konkursie drużynowym (na dużej skoczni) startują drużyny, złożone z czterech skoczków. Każdy z nich oddaje dwa skoki. W pierwszej serii biorą udział wszystkie zespoły. Osiem najlepszych awansuje do serii finałowej. Wygrywa drużyna, która zgromadzi największą ilość punktów.

Skoki narciarskie pojawiły się już na pierwszych zimowych igrzyskach olimpijskich, które zorganizowano w Chamonix w 1924 roku. Wówczas zawodnicy rywalizowali tylko w jednym konkursie na dużej skoczni. Aż do igrzysk w Squaw Valley, rozegranych w roku 1960, organizowany był tylko jeden konkurs - na średniej lub dużej skoczni. Dopiero cztery lata później podczas igrzysk w austriackim Innsbrucku zawodnicy po raz pierwszy zmierzyli się w dwóch konkursach - na skoczni średniej i dużej. Początkowo zawody organizowano na skoczniach K 70 i K 90, obecnie - K 90 i K 120.

Od 1988 roku, czyli zimowych igrzysk w Calgary, przeprowadzany jest również konkurs drużynowy.

Na igrzyskach w Chamonix w 1924 roku najlepsi okazali się Norwegowie, którzy zajęli całe podium. Dominowali zresztą również w czterech kolejnych olimpiadach. Dopiero w 1956 roku olimpijskie złoto powędrowało do innego niż Norwegia kraju, a mianowicie do Finlandii.

Medalowi rekordziści Zimowych Igrzysk Olimpijskich w konkursach indywidualnych:

Wśród państw prym pod względem liczby medali w konkursach indywidualnych, zdobytych przez skoczków danego kraju, wiedzie Norwegia. Jej reprezentanci "wyskakali"21 olimpijskich krążków. Jednym medalem mniej mogą pochwalić się Finowie, a podium zamykają Austriacy z szesnastoma krążkami. Polska zajmuje w tej klasyfikacji siódme miejsce z trzema medalami. W 1972 roku złoto na olimpiadzie w Sapporo zdobył na dużej skoczni Wojciech Fortuna. Trzydzieści lat później srebro na dużej skoczni i brąz na średniej wywalczył w Salt Lake City Adam Małysz.