Gromosław Czempiński: Radiowysokościomierz mógł być przyczyną katastrofy

Czempiński zwrócił uwagę, że piloci ustawili radiowysokościomierz na wysokość 100 metrów. Przed rozpoczęciem próby lądowania - jak wynika ze stenogramów - założyli bowiem, że jeśli się ona nie powiedzie, na tej wysokości przerwą procedurę lądowania - przejdą na drugi krąg.

Lądowali na autopilocie i radiowysokościomierzu. Po osiągnięciu 100 m radiowysokościomierz powinien się zatrzymać. Samolot powinien wyrównać, ale był wąwóz. Wysokości zaczyna im przybywać, więc radiowysokościomierz, autopilot reagują, obniżają lot. Raptem wysokość zaczyna maleć i przyrząd, w mojej ocenie, nie zdążył zareagować - analizował Czempiński.

Jak dodał, radiowysokościomierz sprawdziłby się bliżej lotniska, gdzie teren jest płaski, ale wcześniej - nie.

Generał nie chciał oceniać, czy doszło do błędu ze strony załogi. Powiedział jedynie, że procedury zostały złamane już w momencie, gdy podjęli decyzję o próbie lądowania. Gdy odebrali komunikat o tym, że widzialność wynosi 400 metrów, a pułap chmur jest nie wyżej niż 40 m, to nie powinni myśleć o próbie lądowania, i to jest zasadnicza sprawa - podkreślił Czempiński.

Jak dodał, jeśli piloci natomiast wyznaczyli sobie wysokość 100 metrów, to nie powinni schodzić niżej. Na wysokości 80 m drugi pilot mówi: "odchodzimy" i mimo to nie przerywają, a w tym momencie powinni podnieść samolot - zaznaczył. W jego ocenie, gdy usłyszeli komendę z wieży: "Horyzont 101" (będąc na wysokości 50 m), było już za późno. Ukształtowanie terenu nie dawało im szans na wyprowadzenie samolotu, mieli za mało czasu.

Pytany o rolę dowódcy Sił Powietrznych gen. Andrzeja Błasika, który był w kokpicie tupolewa, zaznaczył, że z opublikowanych materiałów wynika, iż odczytywał tzw. check listę, czyli spełniał wymogi drugiego pilota. Chciał im pomóc, przy takim samolocie w takich warunkach jest wiele czynności do zrobienia. Drugi pilot mógł w tym czasie robić coś innego - dodał.