Mirra pomoże w walce ze złym cholesterolem?

Nadia Saleh Al-Amoudi z uniwersytetu w Arabii Saudyjskiej poddała eksperymentowi grupę szczurów. Doświadczenia prowadzono na zwierzętach, które miały podwyższony poziom trójglicerydów oraz "złego cholesterolu" (LDL - lipoproteiny niskiej gęstości) i niższe stężenie "dobrego cholesterolu" (HDL - lipoproteiny wysokiej gęstości) we krwi. Uważa się, że takie proporcje tłuszczów są czynnikiem ryzyka miażdżycy naczyń i innych poważnych schorzeń układu sercowo-naczyniowego. Częściej występują one u osób z nadwagą lub otyłością.

Szczurom do karmy dodawano trzy różne składniki roślinne - mirrę, proszek z nasion kozieradki, liście ostnicy mocnej albo mieszankę wszystkich trzech. Okazało się, że mirra skutecznie normalizowała poziom tłuszczów we krwi. Najsłabsze efekty dawała kozieradka, a najlepsze mieszkanka trzech składników, która wpływała też najkorzystniej na stężenie glukozy we krwi gryzoni.

Zdaniem Al-Amoudi, potrzeba jest więcej badań, aby potwierdzić przydatność mirry w terapii nadwagi i otyłości oraz towarzyszących im zaburzeń metabolicznych.

Warto jednak zaznaczyć, że mirra od wieków znana jest ze swoich własności terapeutycznych; ma m.in. działanie antybakteryjne i przeciwzapalne. W medycynie ludowej stosowano ją m.in. do leczenia infekcji jamy ustnej, bólów gardła, jako środek odkażający i ściągający przy opatrywaniu skaleczeń i oparzeń, a także w terapii dolegliwości reumatycznych i jako środek uspokajający.

Mirrę wykorzystuje się również w przemyśle kosmetycznym, jako składnik past do zębów i płynów do płukania jamy ustnej oraz w perfumach.

Mirra jest wonną żywicą otrzymywaną z drzewa o nazwie balsamowiec mirry, rosnącego w krajach Bliskiego Wschodu. Według tradycji chrześcijańskiej była jednym z trzech cennych darów - obok kadzidła i złota - które trzej mędrcy ze Wschodu przynieśli nowo narodzonemu Jezusowi. W tamtych czasach mirra była cenniejsza niż złoto. Stosowano ją do balsamowania zwłok, jako pachnidło i kadzidło w czasie ceremonii pogrzebowych.