San Remo – po włosku Sanremo. To - bez względu, czy ze spacją czy bez - wypoczynkowy kurort leżący blisko francuskiej granicy, dokąd z Monaco przyjeżdża się na zakupy, bo jest taniej. Mieszkał tam Alfred Nobel. Jak mawiał: "Dom jest tam, gdzie pracuję, a ja pracuję wszędzie".
Był to komentarz wprost na temat życia, które prowadził Alfred Nobel, korzystając z rozwoju swojego wybuchowego imperium. Zapotrzebowanie na dynamit i detonatory pod koniec XIX wieku rosło bardzo szybko. Fabryka Nobla w Krümmel koło Hamburga w Niemczech eksportowała nitroglicerynę do innych krajów Europy, Ameryki i Australii. Z biegiem czasu, Alfred Nobel założył fabryki i laboratoria w około 90 różnych miejscach w ponad 20 krajach.
W latach 1865-1873 Alfred Nobel miał swój dom, laboratorium i centrum swojej działalności w pobliżu swojej fabryki w Krümmel w Hamburgu. W 1873 roku przeprowadził się do wspaniałego domu przy Avenue Malakoff w Paryżu, gdzie wydawało się, że osiadł na stałe przez prawie dwie dekady. Ale ostatnie pięć lat życia spędził jednak w pięknej willi z widokiem na Morze Śródziemne w San Remo we Włoszech.
Sanremo - miasto położone we włoskiej Ligurii jest całorocznym uzdrowiskiem od 1861 roku. Znajduje się w tej części włoskiej Riwiery znanej jako Riviera dei Fiori - Wybrzeże Kwiatów, które właśnie tam są uprawiane i eksportowane do Europy kontynentalnej. San Remo - po włosku Sanremo, ale ze spacją czy bez to wypoczynkowy kurort leżący blisko francuskiej granicy, dokąd z Monaco przyjeżdża się na zakupy, bo jest taniej.
Ale we Włoszech i w Polsce San Remo słynie przede wszystkim z Festiwalu Piosenki Włoskiej, na którym w 1967 roku wystąpiła Anna German. Gdzie rodziły się włoskie szlagiery takie jak "Ciao amore ciao" Dalidy, "24 mile baci" Adriano Celentano, czy Domenico Modugno, wąsaty pan o wyraźnie południowych rysach, ubrany w niebieski smoking, który swoim teatralnym wykonaniem piosenki "Nel blu dipinto del blu" wygrał festiwal osiągając międzynarodowy sukces w roku 1958.
Festiwal odbywał się najpierw w budynku kasyna Casinò di Sanremo, następnie przeniesiony został do teatru Ariston, który jest gospodarzem wydarzenia do dziś. Oba te obiekty łączy turystyczny deptak Corso Giacomo Matteotti.
W pobliżu wspomnianego deptaku jest też Stare Miasto. Zostało ono zbudowane na wzniesieniach i przypomina średniowieczne miasteczka po francuskiej stronie granicy. Mnóstwo wąskich ulic, ciemnych zaułków i rozpadających się domów. Wszystkie drogi prowadzą na szczyt, gdzie znajduje się kościół Santuario della Madonna della Costa. Ale rekompensatą za wspinaczkę będzie wspaniała panorama San Remo.
W San Remo Alfred Nobel spędził ostatnie 5 lat swojego życia. Villa Nobel, którą można zwiedzać, mieści się przy Corso Felice Cavallotti 116.
Miejsce to było wcześniej własnością polskiego poety Józefa Ignacego Kraszewskiego, który nazwał go Mio Nido, czyli "Moje gniazdo". Ten nowy dom był niewątpliwie dla Alfreda Nobla schronieniem przed burzą polityczną, którą pozostawił we Francji oskarżany o szpiegostwo. W San Remo Nobel stworzył kolejne laboratorium, a nawet z zakładów w szwedzkim Bofors sprowadził armatę, by na miejscu testować swoje wynalazki, ku niezadowoleniu mieszkańców kurortu.
Nagroda Nobla - wyróżnienie przyznawane za wybitne osiągnięcia naukowe, literackie lub zasługi dla społeczeństw i ludzkości, ustanowione zostało ostatnią wolą fundatora - szwedzkiego przemysłowca i wynalazcy dynamitu, Alfreda Nobla.
Nobel zmarł na atak serca w swoim domu w San Remo we Włoszech 10 grudnia 1896 roku. Kiedy otwarto jego testament, ku zaskoczeniu - okazało się, że fortuna Nobla ma zostać spożytkowana na nagrody w dziedzinie fizyki, chemii, fizjologii lub medycyny, literatury i pokoju. Najbliżsi spadkobiercy z fortuny wartej 31 mln koron szwedzkich otrzymali zaledwie milion.
Testament Nobla był zwięzły i jasno sformułowany. Jedynym zapisem dotyczącym osobiście zmarłego było polecenie otwarcia żył i spalenia zwłok. Reszta dotyczyła pieniędzy. Spadkobiercą i dysponentem miała być Szwedzka Akademia Nauk. Dzięki staraniom egzekutorów testamentu - bratanka Alfreda - Emanuela Nobla i zaufanego współpracownika- Regnara Sohlmanna 19 czerwca 1900 zarejestrowano Fundację Nobla, do której przekazano wszystkie aktywa należące do Alfreda Nobla. Fundacja ta zgodnie z jego testamentem zarządza jego dawnym majątkiem i przeznacza procenty od niego na wypłacanie nagród jego imienia, czyli Nagrody Nobla.
By upamiętnić fundatora i jego ostatnią wolę nagrody wręczane są właśnie 10 grudnia.
ZOBACZ TAKŻE: Wynalazki, praca, miłość i samotność Alfreda Nobla
