Szwedka Elisabeth Asbrink, autorka książki "W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa" została laureatką V edycji nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki - ogłoszono na gali w warszawskim Muzeum Historii Żydów Polskich. "Jadąc tu czytałam Podróże z Herodotem. Znalazłam tam słowa "cała pamięć jest teraźniejszością". Pamięć to materiał, na którym pracowałam. To nawet nie historia tylko coś troszkę starszego niż teraźniejszość. Wszystkie wspomnienia są wiecznie żywe" - powiedziała Asbrink odbierając nagrodę.
Elisabeth Asbrink jest szwedzką pisarką i dziennikarką. Obecnie pracuje w telewizji SVT jako wydawca i producent. Współpracuje również przy tworzeniu jednego z najpopularniejszych szwedzkich programów radiowych. Mieszka w Sztokholmie. W 2012 roku zadebiutowała jako dramatopisarka. W 2009 roku była po raz pierwszy nominowana do prestiżowej szwedzkiej Nagrody Augusta. Otrzymała ją w roku 2011 za swoją trzecią książkę "W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa" - ta właśnie książka zwyciężyła w tym roku w V edycji polskiej Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki.
"W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa" to opowieść o Otto Ullmanie, żydowskim chłopcu z Wiednia, który podczas okupacji dostał się do Szwecji, wysłany tam przez chcących ratować syna rodziców. Aby wysłać syna do Szwecji Ullmanowie musieli go ochrzcić. Otto na szwedzkiej prowincji zaprzyjaźnił się z lokalnym nazistą, Ingvarem Kampradem, przyszłym twórcą Ikei. Po wojnie Kamprad nadal utrzymywał kontakty z nazistami i bardzo prawdopodobne, że ich wspierał. Potem przez długie lata ukrywał ten fakt, aż w latach 90., postawiony wobec niepodważalnych dowodów, musiał przyznać, że w młodości popełnił błąd. Był nazistą z przekonania, ale nie przeszkadzało mu to w przyjaźni z Ottem - Żydem, cudem uratowanym z rąk jego idoli. Książka Asbrink opiera się m.in. na pakiecie zachowanych listów, które rodzice słali do Ottona w Szwecji. Książka jest też przyczynkiem do dyskusji na temat sytuacji emigrantów i polityki wobec uchodźców.
To splecione po mistrzowsku trzy dramaty: rodzicielskiej miłości, która każe rodzicom Ottona ukrywać w listach do syna grozę swojego położenia, dzieje zagubionego na szwedzkiej prowincji chłopca, którego przyjaźń połączyła z nazistą, Ingvarem Kampradem, przyszłym twórcą IKEI. Bohaterką trzeciego dramatu jest sama autorka. To jest jej gorzka rozprawa z mitem Szwecji lat 30. kraju równości i tolerancji. Niezwykły dokument historyczny, a zarazem literatura najwyższego lotu - pisał o książce Asbrink przewodniczący jury nagrody Maciej Zaremba-Bielawski.
