W środę rusza proces szantażystów Piesiewicza, będzie tajny

Akt oskarżenia wobec Joanny D., Haliny S. i Zbigniewa Sz. Prokuratura Okręgowa Warszawa-Praga skierowała do sądu w połowie marca. Koniec czerwca to stosunkowo szybki termin na rozpoczęcie procesu; niektóre sprawy w tym sądzie dłużej czekają na pierwszy termin.

Od ujawnienia całej sprawy w grudniu 2009 r. Piesiewicz rzadko pojawiał się publicznie (w Senacie miał długi bezpłatny urlop; ostatnio bierze udział w pracach Izby). W jednej z nielicznych wypowiedzi dla mediów prosił o "spokojne spojrzenie i wybaczenie lekkomyślności". W sądzie będzie musiał zeznawać. Zgłosił swój udział w tej sprawie jako oskarżyciel posiłkowy; m.in. będzie mógł zadawać pytania i składać wnioski dowodowe.

W grudniu 2009 r. zawiesił on członkostwo w klubie parlamentarnym PO. Premier Donald Tusk mówił wtedy, że nie można bronić zachowań Piesiewicza, bo - jak podkreślił - "są one nie do obrony". Dodał, iż wydaje się, że kariera polityczna senatora jest zakończona.

Zarzuty wobec oskarżonych dotyczą zmuszania Piesiewicza do "określonego zachowania" w zamian za nieujawnianie kompromitujących go materiałów - za co grozi do trzech lat więzienia. Oskarżeni (wcześniej karani za czyny kryminalne) szantażowali Piesiewicza od jesieni 2008 r.

We wrześniu dwa lata temu nagrano spotkanie Piesiewicza z Joanną D. i striptizerką Joanną S., a potem kilka razy "odsprzedawano" politykowi kompromitujące taśmy. Według mediów, w sumie senator miał zapłacić za nagrania ponad 550 tys. zł, m.in. w październiku 2008 r. za "odkupienie" taśm zapłacił 196 tys. zł nieustalonej do dziś kobiecie, podającej się za dziennikarkę.

Senator nie chciał wtedy ścigania szantażystów, a śledztwo w tej sprawie początkowo umorzono. Szantażyści jednak nie zrezygnowali. W 2009 r. Halina S., znajoma Joanny D., zadzwoniła za jej wiedzą do Piesiewicza, mówiąc, że pies "wygrzebał z ziemi płyty z nagraniami", na których opakowaniu miał być numer jego komórki. Za niemal 40 tys. zł Piesiewicz "odkupił" od niej taśmy.

Szantażyści ponownie zażądali jednak pieniędzy; zagrozili też upublicznieniem nagrań. Wówczas senator zawiadomił prokuraturę, która przygotowała zasadzkę. W listopadzie 2009 r. zatrzymano osoby wskazane przez Piesiewicza. Nie było wobec nich wniosków o areszt, co prokuratura tłumaczyła stosunkowo niską grożącą im karą. Prokuratura zapewniała, że szantażyści to "przypadkowa grupa".

Kilka dni przed oskarżeniem trójki szantażystów, umorzono odrębne śledztwo wobec Piesiewicza. Prokuratura zamierzała zarzucić mu przestępstwa posiadania kokainy i nakłaniania innych osób do jej zażycia. W lutym Senat nie zgodził się jednak na uchylenie mu immunitetu - bez czego nie można było postawić mu zarzutu. Wcześniej wniosek prokuratury negatywnie zaopiniowała senacka komisja regulaminowa; jej członkowie argumentowali, że jest on przedwczesny. Początkowo Piesiewicz sam zrzekł się immunitetu, ale po analizie prawnej wycofał zgodę i pozostawił decyzję Izbie. Jak mówiła rzeczniczka prokuratury Renata Mazur, całość materiału dowodowego dawała podstawę do wystąpienia o uchylenie immunitetu, a śledztwo zakończono "tylko i wyłącznie" dlatego, że Senat do wniosku się nie przychylił, a nie jest możliwe ponowienie wniosku o uchylenie immunitetu. Immunitet jest dany na czas kadencji; nie wybiegając w przyszłość mogę zaznaczyć, że tylko ponowny wybór i uzyskanie immunitetu daje gwarancję, że postępowanie to nie będzie kontynuowane - podkreśliła Mazur. Senacki mandat obecnej kadencji wygaśnie Piesiewiczowi w 2011 r.

Według Mazur w śledztwie dotyczącym podejrzenia posiadania kokainy - które dotyczyło wcześniejszego okresu niż to dotyczące szantażu i obejmowało czas od czerwca do września 2008 r. - prokuratura opierała się m.in. na zeznaniach naocznego świadka (według mediów, to striptizerka, która była u Piesiewicza z Joanną D.). Mazur zaznaczyła, że ta osoba nie miała nic wspólnego z szantażem i nie uzyskała z tego tytułu żadnej korzyści majątkowej. Materiał dowodowy to również opinie biegłych i badania billingów - dodała.

Prowadzący śledztwo ws. Piesiewicza prok. Józef Gacek mówił "Rzeczpospolitej", że z ekspertyz wynika jednoznacznie, iż senator zażywał kokainę (Piesiewicz odmówił poddania się testom na obecność kokainy; swe próbki przekazały zaś prokuraturze do badań obie kobiety). Prokurator zarzucił senatorom, że z niezrozumiałych powodów umniejszają wartość dowodów, które ma prokuratura. Podkreślił, że z filmów jednoznacznie wynika, że Piesiewicz nie był osobą odurzoną i miał świadomość swoich reakcji. Ponadto - zdaniem prokuratora - Piesiewicz brał czynny udział w całym zdarzeniu, a w wielu przypadkach był nawet inicjatorem "pewnych zachowań". Senatorowie ostro skrytykowali wypowiedź prokuratora.

W grudniu 2009 r. "Super Express" ujawnił na swej stronie internetowej film z udziałem ubranego w damską sukienkę Piesiewicza, nagrany w jego mieszkaniu przez Joannę D. Film - na którym słychać wulgarne komentarze kobiety - miał być dowodem, że senator posiadał i zażywał narkotyki. Piesiewicz zaprzeczył, by zażywał narkotyki; twierdził, że nie była to kokaina, ale sproszkowane lekarstwa. Zarazem przyznał, że zdarzało mu się zażywać narkotyki, ale wiele lat wcześniej. Mówił, że Joannę D., od której zaczął się szantaż, poznał przypadkowo pod hotelem i kilka razy się z nią spotkał.

W tym przypadku dziennikarską rzetelność zastąpiła pogoń za sensacją i skandalem - tak ówczesny rzecznik praw obywatelskich Janusz Kochanowski oceniał ujawnienie przez "SE" materiałów, którymi szantażowano Piesiewicza (na co nie zdecydowały się wcześniej inne redakcje). RPO zwrócił się w tej sprawie do przewodniczącej Rady Etyki Mediów Magdaleny Bajer. Wkrótce potem Rada uznała, że "SE" "publikując zdjęcia zrobione przez osoby, które szantażowały Piesiewicza, stał się ich wspólnikiem, dając przyzwolenie na uprawianie procederu przekazywania redakcjom drastycznych materiałów, których miejsce jest w prokuraturze". W związku z tym "publicznym oszczerstwem" redaktor naczelny "Super Expressu" Sławomir Jastrzębowski żądał przeprosin od REM.

Piesiewicz (64 l.) jest z zawodu adwokatem. Był obrońcą w procesach politycznych w PRL, m.in. w procesie działaczy "Solidarności" i KPN. W 1985 r. był oskarżycielem posiłkowym w procesie oficerów SB sądzonych za uprowadzenie i zabójstwo ks. Jerzego Popiełuszki. Zasłynął jako współautor scenariuszy filmowych do 17 filmów Krzysztofa Kieślowskiego, m.in. "Bez końca", "Dekalog", "Podwójne życie Weroniki", "Trzy kolory". Był za nie wielokrotnie nagradzany, a scenariusz filmu "Trzy kolory - czerwony" był nominowany do Oscara. Senator od 1991 do 1993 r. (z listy PC) oraz ponownie od 1997 r. (początkowo z listy AWS, potem Bloku Senat 2001 i PO).

22 lipca 1989 r. jego 82-letnia matka została zamordowana w tajemniczych okolicznościach; z mieszkania nic nie zginęło. Skrępowano ją identycznie, jak przed śmiercią funkcjonariusze SB związali ks. Popiełuszkę - tak by każdy ruch powodował zaciskanie pętli na szyi ofiary. Sprawców zbrodni nigdy nie wykryto.