Małych miasteczek czar. W ten weekend razem z Gazetą Wyborczą zapraszamy do Górowa Iławeckiego na Warmii i Mazurach.

Górowo Iławeckie jest położone z daleka od popularnych szlaków turystycznych, ale warto na chwile z nich zboczyć, aby odwiedzić to jakże urokliwe miasteczko. Sporo przyjemności dostarczy na pewno spacer wąskimi uliczkami z wieloma zabytkowymi kamienicami. Górowo Iławeckie było świadkiem wielu ważnych bitew. Toczyły się tam walki w czasie dwóch wojen światowych, a wcześniej w 1807 roku pojawił się tam nawet sam Napoleon Bonaparte, Miłośnicy historii na pewno znajdą w Górowie Iławeckim ślady ważnych wydarzeń, a bardziej ciekawi być może odkryją nowe.

Za początek miasta można przyjąć rok 1335, kiedy dwaj wójtowie Herman i Albert zaplanowali i wytyczyli rynek dla nowo powstającej osady. Osada ta leżała na przecięciu szlaków z Bartoszyc do Pieniężna i z Lidzbarku Warmińskiego do Królewca. Oficjalnie miasto zostało założone 5 lutego 1335. W 1410 Górowo przystąpiło do Związku Pruskiego, a w 1454 roku. mieszczanie złożyli przysięgę królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi.

Górowo rozwijało się, powstawały nowe zakłady rzemieślnicze, kwitło rzemiosło takie jak tkactwo, sukiennictwo czy garncarstwo. Pierwotni mieszkańcy trudnili się rzemiosłem zaś ludność z ubocza trudniła się rolnictwem. Było ono początkowo własnością zakonu krzyżackiego, a w latach 1482-1809 miastem lennym, prywatnym, należącym do rodziny von Schwerin.

Od 1818 miasto należało do powiatu Iława Pruska. Miasto podczas swej historii było wielokrotnie niszczone przez pożary, wojny oraz nękające mieszkańców epidemie. Dopiero pod koniec XIX wieku wybudowano linię kolejową, zelektryfikowano i zgazyfikowano miasto, otwarto wodociągi, rozpoczęła działalność miejska gazownia i centrala telefoniczna. W czasie I wojny światowej miasto doznało poważnych zniszczeń, a podczas II wojny światowej w pobliskim Kamińsku działał pierwszy w Prusach Wschodnich obóz jeniecki Stalag IA Stablack. W czerwcu 1945 roku miasto zostało przekazane polskiej administracji. Po II wojnie światowej pozostała w mieście ludność niemiecka została wysiedlona, a jej miejsce zajęli przesiedleńcy ze wschodu i z Polski centralnej. W 1947 roku do Górowa trafił transport Ukraińców przesiedlonych w ramach akcji Wisła, a miasto stało się wielonarodowym i wielowyznaniowym ośrodkiem o zróżnicowanej kulturze.